سبک زندگی
زندگی مملو از چالش هاست …
زندگی مملو از چالش هاست …
انتخاب یار مناسب…
انتخاب زمان مناسب برای ازدواج …
انتخاب زمان مناسب برای بچه دار شدن …
چند تا فرزند بیاریم؟
چطور تربیتش کنیم؟
زودتر بخوابونیمش یا دیر با خودمون؟
تنها بخوابونیم یا در کنارمون؟
شیر خودم رو بدم یا شیر خشک؟
گریه کرد بغل کنم یا نکنم ؟
کی مهد بفرستیم و کدام مهد ؟
کدام مدرسه خوبه؟
کدام رشته بره؟
دوستانش خوبن یا نه؟
مهمونی بفرستیم یا نه؟
کی بیاد خونه؟
بزارم شب بیرون بخوابه؟
دوست پسر یا دختر، بگیره یا نگیره ؟
کدوم رشته بره؟
تو این شهر دانشگاه بره یا تو شهر دیگه؟
دوستهای مناسبی داره؟
این همسر مناسب است یا نه؟
انتخابش درسته یا نه؟
سنش مناسب ازدواج است؟
چه عروسی ای براشون بگیریم ؟
کی بچه دار بشن؟
آیا درست بچه تربیت می کنند؟
آیا…
آیا…
خوب از طرفی زندگی یعنی همین انتخاب ها همین چالش ها و اگر خیلی زود همه ی اینها را در یک چشم بر هم زدن پشت سر بگذاریم که به انتها رسیدیم و زندگی مان تمام شده!
اگر زندگی رو به یک بازی تعبیر کنیم ، ما قصدمان از بازی کردن فقط تمام کردن بازی یا برنده شدن و بردن نیست ( اگر هست خوب باید یک تجدید نظری در تفکرمان کنیم که اصلا هدفمان از زندگی چیست).
و حالا فرض کنیم هدف بازی کردن است و خوب بازی کردن و به عنوان مثال ما در تخته نرد بازی کردن استادیم (که البته آن هم خودش جای سوال دارد) چون سال ها تخته بازی کرده ایم و در این بازی کار کشته شده ایم؛ وقتی بچه هایمان بخواهند بازی کنند بخاطر اینکه می خواهیم برنده و موفق شوند از آنها بخواهیم که ما به جای آنها بازی کنیم و نتیجه اش هم حتی بردن باشد ولی آیا بچه های ما لذتی برده اند و آیا گذاشته ایم که بازی کنند یا تجربه ای کسب کنند و در واقعیت آیا گذاشته ایم که زندگی کنند؟ یا داریم زندگی را دو بار تجربه می کنیم یکبار برای خودمان یکبار هم به جای آنها ؟ ادامه در صقحه بعد
پیشنهاد می شود فقط اصول بازی کردن را به آنها بیاموزیم و یادمان باشد آنها آموزگاران دیگری نیز دارند پس بگذاریم فرزندانمان خودشان زندگی کنند، تجربه کنند ، لذت ببرند و حتی ببازند و ما در کنارشان باشیم و بدانند اگر باختند ما در کنارشان هستیم و در این صورت راحت تر می توانند بازی کنند و از باخت هایشان کمتر بترسند، آنها خودشان پر از ترس و استرس هستند حتی اگر به ما نشان نمی دهند. (یاد خودتان بیافتید اگر شکستی می خوردید یا دعوایی یا اختلافی داشتید آیا می گذاشتید والدین تان بفهمند یا وانمود می کردید همه چیز مرتب است؟ )
بیاییم ترس ها و استرس هایمان را به فرزندانمان منتقل نکنیم و زندگی را برایشان ترسناک نسازیم .
بیایید مامنی باشیم برای تخلیه ترس هایشان نه منبعی برای انتقال ترس .
یادمان باشد قرار نیست که ما و یا آنها در بازی زندگی همیشه برنده باشیم .
