چرا ضمیر نیمه خودآگاه ما به اطلاعات دسترسی دارد؟
چرا ضمیر نیمه خودآگاه ما به اطلاعات دسترسی دارد؟
در مقاله گذشته راجع به ضمیر ناخودآگاه و خودآگاه و تفاوتهای آنها صحبت کردیم.
در حالت کلی یک انسان معمولی در هر ثانیه در معرض حدود دو میلیون بیت اطلاعات است که ذهن او از ۵ کانال حسی این اطلاعات را دریافت و پردازش می کند.
این در حالیست که خودآگاه ما فقط و فقط قادر به دریافت و بررسی حدوداً ۱۳۴ بیت اطلاعات می باشد.
این حقیقت نشان‌دهنده آن است که بسیاری از اطلاعات اطراف ما وارد خودآگاه ما نمی شود.
دلیل این امر آن است که خودآگاه ما توانایی محدود برای تمرکز، درک و پردازش اطلاعات ورودی دارد؛
بنابراین اکثر اطلاعات دریافتی از خود آگاه ما عبور نمی کند و این حجم بالای اطلاعات در سطح نیمه خودآگاه ما دریافت می شود.
به نظر شما دلیل این امر چیست؟
چرا اکثر این اطلاعات وارد ضمیر خودآگاه ما نمیشود و یا به خودآگاه ما نمی رسد و چرا ضمیر نیمه خودآگاه ما به این اطلاعات دسترسی دارد؟
به طور کلی می توان اینگونه گفت که ضمیر ناخودآگاه ما برای این طراحی شده که بتواند به ما برای زنده ماندن و موفقیت کمک کند.
در حالی که ظرفیت خودآگاه ما برای تمرکز بر روی اطلاعات، درک و همچنین پردازش آن محدود است.
ضمیر ناخودآگاه ما توانایی نامحدودی برای دریافت و ذخیره سازی اطلاعات دارد.
ضمیر ناخودآگاه در حیوانات به صورت غریزی برنامه ریزی شده است و حیوانات در مقابل انسانها توانایی انجام کارهای بیشتری را به صورت ناخودآگاه یا غریزی دارند.
این درحالی است که توانایی ما نسبت به حیوانات بسیار محدودتر است.
با تمام این تفاسیر ما انسان ها دارای توانایی خارق العاده ای هستیم که حیوانات از آن بی بهره اند.
این توانایی، توانایی برنامه ریزی بر روی ضمیر نیمه خودآگاه ماست. این بدان معنی است که میزان یادگیری در حیوانات بسیار محدود است در حالیکه برای ما یادگیری امری طبیعی و ساده می باشد.
بنابراین ما می توانیم همه چیز را یاد بگیریم، اطلاعات اطراف خود را پردازش کنیم و سپس آن را به ضمیر ناخودآگاه خود بسپاریم.
یادگیری مهارت های جدید و همچنین به خاطر سپاری اطلاعات جدید، در سطح نیمه خودآگاه ما اتفاق می‌افتد.
این اطلاعات و حتی مهارت های جدید برای مدتها در ضمیر نیمه خودآگاه و ناخودآگاه ما ذخیره خواهند شد.
حال که با این مباحث ابتدایی آشنا شدیم بهتر است بدانیم که تقریبا ۸۸ درصد از کارهایی که ما به صورت روزانه انجام می دهیم توسط ضمیر نیمه خودآگاه و ناخودآگاه ما مدیریت می شود و تنها ۱۲ درصد از کارهای ما مربوط به ضمیر خودآگاه مان است.
در مقاله های بعدی به تفسیر و بررسی قوانین اصلی ضمیر ناخودآگاه و همچنین راه های کنترل و برنامه ریزی آن خواهیم پرداخت.
