آخرین خرابکاری های ماه اپریل در تأسیسات هسته ای نطنز توسط دانشمندان هسته ای ایرانی انجام شده که به طور غیرمستقیم و نادانسته مامور موساد بوده اند

دانشمندان هسته ای ایران به خرابکاری در تأسیسات هسته ای نطنز کمک کردند

مقاله ای غیرعادی توسط هووارد اپستین از نشریه اسرائیل سین (IsraelSeen) در ۱۵ دسامبر ۲۰۲۱ با عنوان «نامه هوارد اپستین از اسرائیل، جاسوس های ما در میان آنها» منتشر شده است که تلاش آلمان نازی برای دستیابی به سلاح هسته ای را به ایران امروز ربط می دهد. دانشمندان هسته ای ایران به خرابکاری در تأسیسات هسته ای نطنز کمک کردند

آخرین خرابکاری سانتریفوژها در نطنز در اپریل گذشته ظاهراً توسط دانشمندان هسته ای ایران {احتمالاً تا ده نفر از دانشمندان} که از اعضای مخالف و ناراضی نظام بودند انجام شده و گمان می رود که به جای موساد در واقع برای شورای ملی مقاومت که شاخه نظامی گروهک مجاهدین خلق ایران (MEK) هستند کار می کرده اند.

در گذشته موساد صرفاً دانشمندان ارشد هسته ای ایران را حذف می کرده، اما اکنون ما می دانیم که علاوه بر این موساد با متحدان ایرانی خود همکاری می کرده است تا این دانشمندان که امکان ترغیب و متقاعد کردن آنها به همکاری علیه نظام وجود داشته را شناسایی کند و برخی از این دانشمندان نیز حاضر بوده اند به عنوان «میهن پرستان ایرانی» سانتریفوژهای نطنز را در تلاشی موفق برای کاستن دوباره از سرعت پیشرفت پروژه هسته ای ایران تخریب کنند.

دانشمندان خرابکار شاید می دانسته اند یا شاید هم نمی دانسته اند که این موساد بوده که آنها را جذب و استخدام کرده اما پیامد فعالیت جاسوسان خفته در پژوه هسته ای ایران به اندازه سایر خرابکاری های قبلی مخرب بوده و به همین اندازه موجب رضایت اورشلیم شده است.

این داستان یادآور مأموریت سال ۱۹۴۱ ورنر هایزنبرگ (Werner Heisenberg) در دیدار با نیل بوهر در کپنهاگ است که ظاهراً این دانشمند آلمانی به بوهر {دوست و استاد سابق خود} سیگنال داده بود که نه تنها آلمان ها در آستانه دستیابی به سلاح هسته ای هستند و امریکایی ها باید دست به کار شوند {در تفسیر اولیه از این دیدار که محتوای آن غیرقطعی است} بلکه متحدین نیز به دلیل خرابکاری های داخلی لازم نیست نگران پروژه آلمان برای ساخت بمب اتمی باشند. دیدگاه پژوهشگران در حال حاضر در مورد این دیدار این است که هایزنبرگ به بوهر اطلاع داده است که دانشمندان آلمانی از جمله خود هایزنبرگ فعالانه در حال خرابکاری در پروژه هستند.

اکنون رهبر نظام چه فکری با خود می کند؟ مأموران موساد به اندازه کافی خرابی به بار آورده اند. اما اکنون شواهدی وجود دارد که نشان می دهد خود دانشمندان هسته ای ایرانی در حال تضعیف برنامه هسته ای ایران از طریق خرابکاری هستند. گمان می رود که ظاهراً در حدود ده دانشمندان «خائن به ایران» به آخرین خرابکاری در نطنز کمک کرده اند اما تا به حال هیچ کسی بازداشت و متهم نشده است احتمالاً به این دلیل که ایرانی‌ها هنوز از هویت این افراد مطلع نیستند.

در مراسمی که اخیراً برای دوازده مامور موساد برگزار شد که نشان عالی دریافت کردند دیوید بارنی (David Barnea) رئیس جدید سازمان موساد گفت «ایران هرگز به سلاح هسته ای دست نخواهد یافت؛ نه در سال های آینده و نه هرگز. این تعهد و قول شخصی من است: این تعهد موساد است»

حالا که موساد با گروهک ایرانی معاند جمهوری اسلامی، یعنی مجاهدین خلق (MEK) همکاری می کند و توانایی خود در جذب دانشمندان هسته ای مخالف نظام به عنوان اعضای MEK و به همین واسطه تبدیل آنها به مأموران ناخواسته موساد را ثابت کرده است مقامات ایرانی باید بسیار نگران باشند.

مأموران موساد به خودی خود از قابلیت خرابکاری های بسیاری برخوردار بودند و اولین ابر خرابکاری های خود را با ویروس کِرم افزار استاکس نت در سال ۲۰۱۰ شروع کردند که در کامپیوترهای مدیریت سانتریفوژهای ایران که برای غنی سازی اورانیوم استفاده می شدند کار گذاشته شد و باعث شد که سانتریفوژها آن‌چنان با سرعت بچرخند که خود به خود تخریب شوند؛ و سپس موساد موفق شد که در فاصله سال های ۲۰۱۰ و ۲۰۱۲ چهار دانشمند هسته ای را ترور کند. در سال ۲۰۱۸ یکی دیگر از اقدامات جسورانه، یعنی توقیف کل آرشیو هسته ای ایران در تهران و انتقال آن به اسرائیل انجام شد. سپس موساد در سه موقعیت دیگر در نطنز خرابکاری کرد که در این رویدادها بخش بزرگی از تأسیسات سانتریفوژ منفجر شدند.

اما حداقل تهران می دانست، یا تصور می کرد که می داند که دشمن او متشکل از مأموران اسرائیلی موساد است. اما اکنون [مقامات] در تهران تنها می توانند از خود بپرسند که از میان صدها دانشمندان هسته ای و تکنسین فنی در نطنز و فردو چه کسانی هنوز قابل اعتماد هستند و چه کسانی تصور می کنند که برای MEK کار می کنند که در واقع ناخواسته مأموران موساد هستند؟ عجب سونامی شک و تردیدی! ایران روی چه کسی می تواند حساب کند؟ ایران به چه کسی می تواند اعتماد کند؟