این ادعا بر اساس یک سوءظن نهفته است که یهودیانی که در خارج از اسرائیل زندگی میکند ذاتا به دولت یهود وفادار هستند

یهودستیزی رژیم ایران ناشی از سوء ظن به وفاداری دوگانه یهودیان است

لفاظی‌های جمهوری اسلامی به تنش‌های یهودی‌ستیزانه دامن می‌زند و سوء ظن تاریخی درباره وفاداری دوگانه را در میان یهودیان زنده می‌کند، به‌ویژه بر جامعه آسیب‌پذیر یهودی در ایران تأثیر می‌گذارد.

سردار محمدجعفر اسدی، یکی از مقامات ارشد سپاه پاسداران در مصاحبه اخیر با تلویزیون رژیم ایران، انتقاد شدیدی را علیه مردم یهود مطرح کرد.

او مدعی شد که یهودیان در طول تاریخ جهان اسلام را به دردسر انداخته اند و با استناد به قرآن از یهودیان به عنوان بزرگترین دشمنان مسلمانان یاد کرد.

اسدی که زمانی فرماندهی نیروهای سپاه پاسداران در سوریه را برعهده داشت، پا را فراتر گذاشت و گفت یهودیان نه شرف دارند و نه آبرو و همه بشریت را رسوا می‌کنند. وی با یک سوال لفاظی تحریک آمیز ادامه داد اگر کسانی که در غزه نسل کشی کردند یهودی نیستند، پس کی هستند؟ وی سپس از یهودیان سراسر جهان خواست و پرسید کجا هستند یهودیانی که به آمریکا و اروپا متوسل می شوند و شکایت می کنند که اسرائیل آنها را شرمنده می کند؟

چنین اظهاراتی، همانطور که توسط تحلیلگران مرکز امور خارجی اورشلیم (JCFA) اشاره شده است، سطح نگران کننده ای از تحریکات یهودی ستیزانه مورد تایید رژیم در داخل ایران را نشان می دهد که محل زندگی یک جامعه کوچک اما مقاوم یهودی متشکل از ۸۰۰۰ تا ۱۰۰۰۰ نفر است.

در بحث گسترده تر درباره وفاداری دوگانه مفهومی به قدمت خود دیاسپورای یهودی چنین اظهاراتی از خطوط قرمز متعدد عبور می کند. اتهامات وفاداری دوگانه در طول تاریخ به ادعای خصومت یهودیان با کشورهای میزبان دامن زده است، روندی که به هیچ وجه به جمهوری اسلامی مستبد محدود نمی شود.

این ادعا بر اساس یک سوء ظن نهفته است که هر یهودی که در خارج از اسرائیل زندگی می کند ذاتاً به دولت یهود وفادار است و بیش از هر چیز بر اساس منافع آن عمل می کند.

از نظر تاریخی، جوامع یهودی چنین شبهاتی را با استناد به روابط متقابل خود با مقامات در یک اصل تلمودی به نام dina de-malchuta dina به معنای قانون کشور قانون است دنبال می کردند.

این اصل برای اولین بار توسط حکیم قرن سوم، Shmuel بیان شد، این اصل برای قرن ها سنگ بنای تفکر یهودی بوده است. با این حال، این قاعده، اگرچه قاطعانه است، اما به هیچ وجه مطلق نیست. این به معنای تسلیم بدون صلاحیت یا وفاداری کامل به هر قدرت حاکم تحت هر شرایطی نیست.

در کتاب اخیرم، چمدان، ایستگاه قطار، اسرائیل تاریخچه یهودی ستیزی شوروی، که هفته گذشته در لندن به زبان روسی منتشر شد، بحث می‌کنم که چگونه تفاسیر مدرن معتقدند این اصل فقط در شرایط شهروندی برابر اعمال می‌شود.

وقتی کشورهای میزبان رفتار برابر یهودیان را رد می کنند، وفاداری کامل به چنین رژیم های خارجی لازم نیست.

مشکل وفاداری دوگانه

مشکل وفاداری دوگانه الهام بخش ده ها مطالعه اخیر بوده است. اتحادیه ضد افترا (ADL) گزارش می دهد که اتهامات وفاداری دوگانه یکی از رایج ترین شعارهای یهودستیزی امروزی است.

یک نظرسنجی نشان داد که ۴۱ درصد از مردم در برخی کشورها این کلیشه را باور دارند که برابر با ۱.۷ میلیارد نفر در سراسر جهان است. علاوه بر این، ۲۹ درصد از پاسخ دهندگان فکر می کنند که یهودیان دارای قدرت و نفوذ بیش از حد در سطح جهانی هستند. مرحوم مانفرد گرستنفلد، مورخ برجسته و رئیس مؤسسه امور جهانی یهود، استدلال کرد که این افسانه‌ها زمینی حاصلخیز برای باورهای یهودی‌ستیز بیشتر است. گرستنفلد خاطرنشان کرد که اگر منافع اسرائیل با منافع کشور محل سکونت یک فرد یهودی تضاد داشته باشد، یهودی ستیزان ممکن است آن فرد را به طرفداری از اسرائیل متهم کنند و در اصل پیشنهاد کنند شما یکی از ما نیستید.

در شدیدترین شکل خود، اتهام وفاداری دوگانه به معنای خیانت آشکار است.

از قضا، سوء ظن به یهودیان به عنوان ستون پنجم بیگانه ستونی که با منافع خارجی، از جمله اسرائیل همسو بود پس از جنگ جهانی دوم، حتی در کشورهای پیروز متفقین مانند اتحاد جماهیر شوروی، مجدداً ظاهر شد.

این موضوع همچنان باعث ایجاد بحث، اضطراب و حتی وحشت در میان جوامع یهودی در سراسر جهان از جمله ایران می شود.

برای یهودیان ایرانی، چنین لفاظی چیزی بیش از یک تحریک گاه به گاه است. این نشانگر خطر دیگری در روایتی از سوء ظن است.