منوچهر اسماعیلی دوبلور پیشکسوت ایرانی در ۸۳ سالگی درگذشت

منوچهر اسماعیلی مرد هزار آوای دوبله ایرانی درگذشت

منوچهر اسماعیلی، مرد هزار آوای دوبله ایرانی در ۸۳ سالگی به دلیل ایست قلبی در گذشت.

منوچهر اسماعیلی را مرد هزار آوای دوبله و از آخرین بازماندگان نسل طلایی دوبله در ایران می‌دانستند. او در ۸ فروردین ۱۳۱۸ در کرمانشاه متولد شد و در سال ۱۳۳۸ دوبله را آغاز کرد.

ورودش به عرصه هنری با تئاتر بود، در مقطع دبیرستان با بهروز وثوقی که همکلاسی بودند نمایش ترجمه شده ای را گیر آورده و چندین اجرا در مدرسه را تجربه کردند.

در سال ۱۳۳۶ وقتی ۱۸ ساله بود در مقطع دبیرستان ترک تحصیل کرد، پدرش آدم مذهبی و در کار نصب ضریح ائمه بود.

با وجود مخالفت پدر در همین سال در تست موسسه داریوش فیلم برای دوبلاژ در ایتالیا تست داد و قبول شد اما در روز اعزام به ایتالیا از این سفر جا ماند.

سه سال بعد در فیلمی به مدیریت دوبلاژ علی کسمایی، نخستین بارقه نبوغش آشکار شد.

بصورت حرفه ای از سال ۱۳۳۸ در ۲۰ سالگی با حمایت علی کسمایی و دوبله فیلم «دروازه های پاریس» کارش را شروع کرد و با فیلم «بن هور» در سال ۱۳۴۱ درخشید.

او از سال ۳۸ – ۳۹ به دبیرستان بازگشت و در سال ۱۳۴۰ دیپلم خود را گرفت.

اسماعیلی در کنار تدریس فنون و تکنیک های گویندگی، مدیر دوبلاژ است؛ او در بیش از ۲۰۰ کار تلویزیونی و سینمایی و رادیویی مدیر ارشد دوبلاژ بوده است.

وی هفت دهه فعالیت پربار در دوبله داشت و به جای شمار بسیار زیادی از بازیگران صحبت کرد.

گستره نقش‌هایی که او صداپیشگی‌شان را برعهده داشت، از کمدی تا تراژدی را در بر می‌گرفت: از گروچو مارکس تا هملت و بن‌هور، تا صداپیشگی بیک ایمانوردی و عزت‌الله انتظامی و محمدعلی کشاورز. معروف بود که حنجره‌اش مثل یک ارکسترِ بزرگ پر از سازهای مختلف است و گاهی در یک صحنه به جای سه بازیگر بدون کوچک‌ترین شباهتی‌ صحبت می‌کند.

منوچهر اسماعیلی آخرین روز مرداد سال ۱۴۰۱ در هشتاد و سه سالگی به دلیل ایست قلبی در خانه‌اش چشم از جهان فرو بست.

اما صدای اسماعیلی بخشی از خاطره جمعی فارسی زبانانِ عاشق سینما شد.

او همان طور که خودش می‌گفت از مرز صداپیشه‌گی فراتر رفت و تکه‌ای از جانِ مردم شد.

نسل طلایی دوبله‌ ایران  نسل طلایی دوبله‌ ایران  نسل طلایی دوبله‌ ایران