در حالی که چشم انداز دیپلماسی ضعیف است، جنگ ادامه خواهد یافت

پوتین فکر می کند که هنوز می تواند در جنگ فرسایشی در اوکراین پیروز شود

 یک ماه پس از تهاجم اوکراین به خاک روسیه، یک چیز واضح است کرملین آماده ادامه جنگ فرسایشی است که ولادیمیر پوتین همچنان معتقد است می تواند برنده شود. امیدها مبنی بر اینکه بتوان به سرعت با نوعی میانبر نظامی یا اقتصادی به درگیری پایان داد، تاکنون از بین رفته است. اکنون، آنچه که با جنگ پوتین آغاز شد، به طور فزاینده ای به جنگ روسیه تبدیل می شود و توانایی کرملین را برای نادیده گرفتن هزینه ها افزایش می دهد.

ناگفته نماند که شکست کورسک برای پوتین شرم آور است به هر حال، این اولین بار است که روسیه مجهز به سلاح هسته ای پس از جنگ جهانی دوم مورد تهاجم قرار می گیرد و توسط یک کشور غیرهسته ای اشغال می شود. اما بعید است که این تحقیر، همانطور که مقامات ارشد اوکراین و غرب پیشنهاد کرده اند، مشکلات سیاسی برای پوتین در داخل ایجاد کند.

ذخایر عمیق سکون اجتماعی، بی‌تفاوتی و اتمی‌سازی اجباری جامعه روسیه منابع قدرت پوتین بسیار قبل از تهاجم گسترده به اوکراین در سال ۲۰۲۲ بود. و از آن زمان، کرملین با دقت این ستون‌های رژیم را پرورش داده است در حالی که در عین حال تقویت دستگاه سرکوب و ریختن پول به مردم در اولویت بوده است.

علاوه بر این، در مناطقی در امتداد مرز که شاهد انتقام‌جویی اوکراینی ها بوده‌اند، حمایت از تلاش‌های جنگی روسیه ۱۰ تا ۱۵ درصد بیشتر از میانگین ملی است که تقریباً ۶۰ درصد است. اینها همان مناطقی هستند که قبل از جنگ، هزاران نفر از اقوام و دوستان اوکراینی خود در آن سوی مرزها دیدن می کردند. رشد احساسات طرفدار جنگ لزوماً منجر به استخدام بیشتر ارتش نمی شود، اما کار دولت را برای متقاعد کردن مردم روسیه برای تحمل یک جنگ بی پایان با همسایگان خود آسان تر می کند.

به همین دلیل است که پوتین عجله ای برای عقب راندن مهاجم به هر قیمتی ندارد. تمرکز نظامی او در سال جاری بر شرق اوکراین بوده است، جایی که نیروهای روسی راه خود را از طریق دفاع اوکراین می جوند. در حال حاضر، برای کرملین کافی است که با درگیری تصادفی واحدهای نظامی از سراسر روسیه و در عین حال به کارگیری آماده ترین جنگنده ها در دونباس، شکاف در منطقه کورسک را برطرف کند. رئیس جمهور روسیه معتقد است که باید تا آنجا که ممکن است قبل از شروع زمستان پیشروی کند و می تواند بعداً با کورسک مقابله کند.

این به توضیح این نکته کمک می کند که چرا کرملین، با وجود شرمساری، عجله ای برای استفاده از برخی از قوی ترین ابزارهایی که در اختیار دارد، از جمله سلاح های هسته ای تاکتیکی ندارد. ولودیمیر زلنسکی، رئیس‌جمهور اوکراین، به دلایل قابل‌توجهی، می‌خواهد تهاجم به روسیه را به‌عنوان مدرک نهایی نشان دهد که کرملین را می‌توان با زور به اطراف هل داد و اینکه غرب نباید از گسترش درگیری بترسد. او ماه گذشته گفت کل مفهوم ساده‌لوحانه و توهم‌آمیز به اصطلاح خطوط قرمز در مورد روسیه که بر ارزیابی جنگ توسط برخی شرکا غالب بود، از بین رفته است.

حقیقت این است که به ازای هر شکست در این جنگ، پوتین توانسته است از اوکراینی‌ها و به‌طور فزاینده‌ای از متحدان غربی کی‌یف عقب‌نشینی کرده و بهایی را به زور بگیرد. او در دو سال و نیم گذشته بسیج گسترده ای را انجام داده، حملات هوایی بی رحمانه را علیه زیرساخت های اوکراین آغاز کرده و یک کارزار خرابکاری در غرب به راه انداخته است. در پاسخ به تهاجم کورسک، کرملین دستور حمله گسترده علیه شبکه برق اوکراین را صادر کرد و از آن زمان تاکنون هر شب کشور را به وحشت انداخته است.

واژگونی های دردناک دیگری برای پوتین در این جنگ وجود خواهد داشت، زیرا کی‌یف به دنبال مجوز غرب برای استفاده از موشک های دوربرد ناتو برای حمله به عمق روسیه و همچنین توسعه برنامه موشکی خود با کمک غرب است. اما کرملین ابزار کافی برای پاسخگویی ندارد. مهم ترین تصمیم در حال حاضر این است که آیا پوتین برای بسیج مجدد تلاش خواهد کرد، با توجه به اینکه تعداد نیروهای روسیه کاهش یافته است.

این کمبود نیروی انسانی از طریق سامانه احضار الکترونیکی که سال گذشته معرفی شد و تا آبان ماه به بهره برداری می رسد، قابل رفع است. پس از هراس و فراری که به دنبال بسیج نسبی سال ۲۰۲۲ رخ داد، سیستم جدید برای کاهش اضطراب عمومی و غیرممکن کردن فرار افراد سرباز به خارج از کشور طراحی شده است.

با توجه به عزم برای مبارزه در مسکو و کی‌یف، بعید به نظر می رسد که میانبری برای یک پیروزی سریع برای هر یک از طرفین وجود داشته باشد. با کاهش چشم انداز دیپلماسی معنادار در ماه های آینده، جنگ ادامه خواهد یافت. غیرقابل پیش بینی باقی می ماند و فقط خطرناک تر می شود. رهبران غربی باید آماده باشند تا برای یک دوره طولانی و دردناک در کنار اوکراین بایستند.