رویای خاورمیانه آزاد در حال تحقق است


رژیم منحوس ایران ضعیف تر از همیشه است خانه ورقهای افراطی ممکن است به زودی سقوط کند
رویای خاورمیانه آزاد در حال تحقق است
پایان رژیم ایران از سپتامبر آغاز شد، زمانی که جنگندههای اف-۱۵ اسرائیلی، اندکی پس از سخنرانی بنیامین نتانیاهو، نخستوزیر اسرائیل، در سازمان ملل، ۸۴ تن مواد منفجره را بر روی سنگری در بیروت پرتاب کردند؛ سنگری که حسن نصرالله، رهبر مفتخور حزبالله، در آن پنهان شده بود.


در این هفته مشخص شد که سنگر قنات بهقدری مستحکم بوده که حسن نصرالله نه بر اثر انفجار، بلکه به دلیل خفگی جان خود را از دست داده است. جسد او بهشکل غمانگیزی در آغوش یکی از فرماندهان عالیرتبه سپاه پاسداران پیدا شد.
هیچ استعارهای بهتر از این وجود ندارد که نشان دهد چگونه سرنوشت تهران با حزبالله، نماینده آن، گره خورده است. یک سال پیش، چنین چیزی غیرقابلباور بهنظر میرسید، اما اکنون بسیار محتمل یا حتی قطعی است که نابودی شبهنظامیان لبنانی میتواند پایان نهایی رژیم آیتاللهها را پیش از پایان سال ۲۰۲۵ رقم بزند.
جمهوری اسلامی ایران هرگز تا این حد ضعیف نبوده است. در مورد شکستهای چشمگیر نظامی آن بسیار نوشته شده است. خلع سلاح حزبالله توسط اسرائیل دهها میلیارد دلار هزینه و دههها تلاش را به باد داده است. حوثیها هر شب با شلیک موشک بهسوی اسرائیل، حکم نابودی خود را امضا میکنند. سوریه سقوط کرده است و تهران با نگرانی به این اتفاق چشم دوخته است. در ماه اکتبر، اورشلیم سامانههای پدافند هوایی آیتاللهها را نابود کرد و ماه بعد، برای اولین بار، رهبران جمهوری اسلامی آشکارا درباره پایان حکومت خود سخن گفتند.
اما ممکن است این مردم ایران باشند که با خون و خشم خود، ظالمان را سرنگون کنند. پس از سالها تحریم و حملات مرموز به زیرساختهای انرژی، ایران اکنون درگیر بحران شدید انرژی در زمستان است و روزانه با قطعی برق مواجه میشود. اقتصاد در حال سقوط آزاد است؛ ریال به پایینترین ارزش خود در برابر دلار رسیده است، کشور با کسری زیرساختی به ارزش ۵۰۰ میلیارد دلار روبرو است و تورم به ۳۰ درصد رسیده است.


به دلیل سطوح غیرقابل تحمل آلودگی که در شهر تهران توسط کوه البرز مجاور به دام افتاده است، ساکنان خونسرد شده این شهر در شرایط قرنطینه به سبک کووید به سر میبرند.
مردم چقدر بیشتر میتوانند تحمل کنند؟ در حالی که زمزمههای قیام دیگری به گوش میرسد، اما در داخل دستگاه رژیم همه چیز خوب پیش نمیرود. تحقیر ملی خشم جوانان غیور سپاه پاسداران را برانگیخته است که به مافوق فاسد خود حمله میکنند.
اسرائیلهراسی همهجا فراگیر است. به هر دو معنا. آیا موساد در پیجرهای ماست؟ آیا سنگرهای ما امن هستند؟ مقامات در حال مشاهده ویدیویی هستند که در آن بنیامین نتانیاهو وعده ایرانی آزاد را داده است که در آن اسرائیل و ایرانیان با هم آیندهای سرشار از رفاه و صلح خواهند ساخت.
حرفهای او بیپایان در گوششان زنگ میزند. هر روز رژیم ضعیفتر میشود و اسرائیل هر روز قویتر. جهان جز کسری از قدرت ما را دیده است، اما رژیم خامنهای از یک چیز بیشتر از اسرائیل میترسد: این شما مردم ایران هستید.


بر اساس ارقام فاششده، رژیم در سال گذشته هزار نفر را اعدام کرد، زیرا جمهوری اسلامی تحت فشارهای خارجی قرار گرفت. برای دلجویی از متعصبان ناآرام، قرار است قوانین اخلاقی جدیدی وضع شود. آنها همچنین ممکن است مجبور شوند قیمت گاز و نفت را افزایش دهند، اقداماتی که در سال ۲۰۱۹ باعث قیامی شد که بهشدت سرکوب گردید. با در نظر گرفتن همه اینها، سلاحهای شیمیایی برای استفاده علیه مردم خود آماده میشوند.
در لحظات آرام به یحیی سنوار، رهبر حماس فکر میکنم. اگر او میدانست که تا ۱۴ ماه پس از ۷ اکتبر، محمد دیف، اسماعیل هنیه و نصرالله خواهند مرد. حماس و حزبالله به انقراض نزدیک میشوند. بشار اسد خواهد رفت و تجهیزات نظامی او ویران خواهد شد. و جمهوری اسلامی که توانمندی خود را از دست میدهد، در لبه پرتگاه فرو میرود؛ آیا ممکن بود نظرش را عوض کند؟
با برتری اقتصادی و نظامی، خودباوری، ارزشهای دموکراتیک و شجاعت میتوان چیزهای زیادی به دست آورد. در آنجا برای غرب درسی وجود دارد. ما در آستانه یک خاورمیانه جدید هستیم و علیرغم نالههای مبلغان جهادی، این خبر بسیار خوبی است.