دیده‌بان حقوق بشر می‌گوید سرکوب بزرگترین اقلیت غیرمسلمان ایران توسط مقامات جمهوری اسلامی در حیطه دادگاه کیفری بین‌المللی است

دیده‌بان حقوق بشر: آزار و اذیت پیروان بهائی توسط جمهوری اسلامی جنایت علیه بشریت است

دیده‌بان حقوق بشر (HRW) روز دوشنبه اعلام کرد که آزار و اذیت اقلیت بهائی از زمان انقلاب اسلامی ۱۹۷۹ توسط مقامات جمهوری اسلامی جنایت علیه بشریت است.

این گروه مستقر در نیویورک گفت که بهائیان، بزرگترین اقلیت غیرمسلمان ایران، با سرکوبی از جمله دستگیری خودسرانه، مصادره اموال، محدودیت در مدرسه و فرصت های شغلی، و حتی حق دفن آبرومندانه روبرو هستند.

دیده‌ بان حقوق بشر گفت تأثیر انباشته سرکوب‌های سیستماتیک چند دهه‌ای مقامات، محرومیت عمدی و شدید از حقوق اساسی بهائیان است و به منزله جنایت علیه بشریت آزار و اذیت است.

این سازمان استدلال می‌کرد که این موضوع در محدوده دیوان کیفری بین‌المللی قرار می‌گیرد، که اساسنامه آن آزار و شکنجه را به عنوان محرومیت عمدی و شدید از حقوق اساسی بر خلاف قوانین بین‌المللی به دلایل ملی، مذهبی یا قومی تعریف می‌کند.

سرکوب سیاست حکومت است

دیده‌بان حقوق بشر گفت که در حالی که شدت تجاوزات علیه بهاییان در طول زمان متفاوت بوده است، آزار و اذیت جامعه ثابت مانده است و تقریباً بر تمام جنبه‌های زندگی خصوصی و عمومی بهاییان تأثیر گذاشته است.

در این بیانیه آمده است که جمهوری اسلامی دیدگاه شدیدی با پیروان دین بهایی دارد و سرکوب اقلیت در قوانین جمهوری اسلامی ذکر شده و سیاست رسمی دولت است.

مایکل پیج، معاون خاورمیانه سازمان دیده بان حقوق بشر، گفت مقامات جمهوری اسلامی بهائیان را نه به دلیل اعمالشان، بلکه صرفاً به دلیل تعلق داشتن به یک گروه مذهبی از حقوق اساسی خود در هر جنبه از زندگی محروم می کنند.

افزایش فشار بین المللی بر جمهوری اسلامی برای پایان دادن به این جنایت علیه بشریت بسیار مهم است.

گمان می‌رود این اولین بار است که یک سازمان بین‌المللی پیشرو رفتار جمهوری اسلامی با بهائیان را جنایت علیه بشریت می‌داند.

مهوش ثابت، شاعر ۷۱ ساله و فریبا کمال آبادی، ۶۱ ساله، هر دو در ژوئیه ۲۰۲۲ دستگیر شدند و در حال گذراندن محکومیت های ۱۰ ساله خود هستند. هر دو قبلاً در دو دهه گذشته توسط مقامات زندانی شده بودند.

سازمان دیده‌بان حقوق بشر گفت که مقامات جمهوری اسلامی به طور سیستماتیک از ثبت نام دانشجویان بهایی در دانشگاه ها جلوگیری می کنند، در حالی که بهائیان عملاً از اکثر مشاغل بخش دولتی منع شده اند.

حتی در هنگام مرگ، مقامات محلی در فرآیند تدفین دخالت می‌کنند و اجازه نمی‌دهند بهائیان عزیزان خود را در گورستان‌های تاریخی بهائی دفن کنند.