انوک پاول، نویسنده و سیاستمدار بریتانیایی گفت تاریخ مملو از جنگ‌هایی است که همه می‌دانستند هرگز اتفاق نمی‌افتند

چگونه جمهوری اسلامی و اسرائیل دشمنان غیر طبیعی هستند

یک درگیری تمام عیار بین جمهوری اسلامی و اسرائیل زمانی غیرقابل قبول به نظر می رسید. اما ماه گذشته، جنگ سایه‌ای طولانی‌مدت بین دو کشور در یک سری حملات بی‌سابقه پهپادی و موشکی آشکار شد و شبح نبردی را به وجود آورد که حاوی فناوری پیشرفته کافی، نیروهای شبه‌نظامی و خصومت متقابل برای سوزاندن قطعات بزرگ است. خاورمیانه، اقتصاد جهانی را فرو می پاشد و ایالات متحده و دیگر قدرت های بزرگ را درگیر می کند.

اکنون به نظر می رسد که دو طرف مکث کرده اند، اما برای چه مدت؟ تا زمانی که جمهوری اسلامی توسط یک حکومت اسلام‌گرا اداره می‌شود که ایدئولوژی انقلابی خود را بر منافع ملی مقدم می‌دارد، دو کشور هرگز صلح را نخواهند شناخت و خاورمیانه هرگز ثبات معناداری را نخواهد شناخت.

جمهوری اسلامی و اسرائیل دشمنان طبیعی نیستند. برخلاف دیگر درگیری‌های مدرن بین اسرائیل و فلسطین، روسیه و اوکراین، چین و تایوان، جمهوری اسلامی و اسرائیل هیچ مناقشه دوجانبه‌ای درباره زمین یا منابع ندارند. نقاط قوت ملی آنها ایران یک غول انرژی است و اسرائیل یک مبتکر فناوری بیشتر مکمل یکدیگر هستند تا رقابتی. این ملل همچنین قرابت تاریخی دارند که قدمت آن به بیش از ۲۵۰۰ سال می رسد، زمانی که پادشاه ایرانی کوروش کبیر یهودیان را از اسارت بابل آزاد کرد. ایران پس از ترکیه دومین کشور مسلمانی بود که اسرائیل را پس از تأسیس در سال ۱۹۴۸ به رسمیت شناخت.

خصومت مدرن آنها به بهترین وجه از دریچه ایدئولوژی قابل درک است نه ژئوپلیتیک. با ظهور روح‌الله خمینی، روحانی جزمی شیعه که انقلاب ۱۹۷۹ را رهبری کرد و ایران را از سلطنت متحد ایالات متحده به یک حکومت دین‌سالاری ضد آمریکایی تبدیل کرد، آغاز شد. رساله حکومت اسلامی خمینی در سال ۱۹۷۰، که اساس قانون اساسی حاکم بر جمهوری اسلامی شد، مملو از غرور و تهدید علیه یهودیان بدبخت و شیطان پرست است. در آن زمان، مانند اکنون، یهودی ستیزی اغلب در زیر سطح ضد امپریالیسم کمین می کرد.

خمینی نوشت ما باید اعتراض کنیم و مردم را آگاه کنیم که یهودیان و حامیان خارجی آنها با مبانی اسلام مخالف هستند و خواهان استقرار سلطه یهود در سراسر جهان هستند. از آنجایی که آنها گروهی از مردم حیله گر و مدبر هستند، می ترسم خدای ناکرده آنها روزی به هدف خود برسند و بی تفاوتی برخی از ما ممکن است به یک یهودی اجازه دهد که روزی بر ما حکومت کند.

در همان مانیفست، خمینی به طور معمول از چیزی دفاع می کند که در اصطلاح مدرن به بهترین وجه به عنوان پاکسازی قومی شناخته می شود. او نوشت اسلام گروه‌های متعددی را که منشأ فساد و آسیب برای جامعه بشری بودند، ریشه کن کرده است. او در ادامه به موردی اشاره کرد که یک قبیله یهودی مضطرب در مدینه بود که به گفته او توسط حضرت محمد حذف شد.

تعداد بسیار کمی از انقلابیون ایرانی و مترقیان غربی که در سال ۱۹۷۹ از خمینی حمایت کردندکه برخی از آنها او را با گاندی مقایسه کردن به خود زحمت داده بودند تا دیدگاه او را برای ایران بررسی کنند. هنگامی که به قدرت رسید، او تئوکراسی تازه یافته خود را بر سه ستون ایدئولوژیک بنا کرد مرگ بر آمریکا، مرگ بر اسرائیل و تسلیم زنان.

بیش از چهار دهه بعد، جهان بینی حاکمان کنونی ایران تغییر چندانی نکرده است. علی خامنه‌ای، جانشین ۸۵ ساله خمینی و اکنون یکی از دیرینه‌ترین دیکتاتورهای جهان، تقریباً در هر سخنرانی صهیونیسم را محکوم می‌کند و یکی از تنها رهبران جهان بود که علناً حمله حماس در ۷ اکتبر را تمجید کرد. در مورد اسرائیل خامنه‌ای در سال ۲۰۲۰ گفت از هر ملت و گروهی در هر کجا که باشد حمایت و کمک خواهیم کرد.

همانطور که از سخنان خامنه‌ای مشخص است، جمهوری اسلامی یکی از معدود دولت‌های جهان است که بیش از پیشبرد ملت خود، وقف نابودی ملت دیگری است. مرگ بر اسرائیل فریاد تجمع رژیم است نه زنده باد ایران.

رژیم خامنه ای با عمل از این لفاظی حمایت کرده است. جمهوری اسلامی ده‌ها میلیارد دلار برای تسلیح، آموزش و تأمین مالی شبه‌نظامیان نیابتی در پنج کشور در حال شکست هزینه کرده است لبنان، سوریه، غزه، عراق و یمن. این گروه ها با هم به اصطلاح محور مقاومت آن علیه آمریکا و اسرائیل را تشکیل می دهند. این گروه ها تا حد زیادی در فساد و سرکوب در جوامع خود، از جمله خرید و فروش غیرقانونی مواد مخدر و دزدی دریایی، متعهد می شوند که به دنبال عدالت برای فلسطینیان هستند.

خصومت با اسرائیل ابزار مفیدی برای جمهوری اسلامی عمدتاً شیعه و ایرانی است تا برای رهبری در خاورمیانه عمدتاً سنی و عرب رقابت کند. اما نباید آن را با نگرانی برای رفاه فلسطینیان اشتباه گرفت. برخلاف دولت‌های آمریکایی، اروپایی و عربی که از ابتکارات رفاه انسانی فلسطین حمایت می‌کنند، رژیم ایران صدها میلیون دلار برای تسلیح و تأمین مالی حماس و جهاد اسلامی فلسطین سرمایه‌گذاری کرده است. هدف جمهوری اسلامی ساختن فلسطین نیست، بلکه نابودی اسرائیل است.

و با این حال جمهوری اسلامی به همان اندازه که به ایدئولوژی خود متعهد است، به ماندن در قدرت نیز متعهدتر است. همانطور که هانا آرنت فیلسوف آلمانی آمریکایی می گوید رادیکال ترین انقلابی در روز بعد از انقلاب محافظه کار خواهد شد. همانطور که پاسخ دقیق این کشور به حملات نظامی اخیر اسرائیل به ایران نشان داد، زمانی که تهران با احتمال جنگ تمام عیار یا فشار اقتصادی وجودی مواجه می شود، از نظر تاکتیکی عقب نشینی می کند.

مردم ایران پس از دهه‌ها زندگی در یک دولت امنیتی که از نظر اقتصادی شکست خورده و از نظر اجتماعی سرکوبگر بود، مدت‌ها پیش دریافتند که بزرگترین مانع بین آنها و یک زندگی عادی، رهبری خودشان است، نه آمریکا یا اسرائیل. در یک نظرسنجی عمومی در سال ۲۰۲۱ که از اروپا انجام شد، از هر ۵ ایرانی تنها یک نفر با حمایت دولت خود از حماس و شعار مرگ بر اسرائیل موافقت کرد. تعداد کمی از ملت ها ترکیبی از ثروت منابع طبیعی، سرمایه انسانی، اندازه جغرافیایی و تاریخ کهن ایران را دارند. این شکاف عظیم بین پتانسیل ایران و واقعیت شهروندانش یکی از دلایلی است که این کشور طی دو دهه گذشته خیزش های توده ای متعددی را تجربه کرده است.

محور مقاومت جمهوری اسلامی در دو دهه گذشته به سیاستمداران راستگرای اسرائیلی بسیار بیشتر از فلسطینی ها قدرت بخشیده است. تهدید رژیم ایران انکار هولوکاست با جاه طلبی های منطقه ای و هسته ای، نگرانی های اسرائیل را برانگیخته، توجه را از رنج فلسطینی ها منحرف کرده و توافق نامه های عادی سازی بین اسرائیل و دولت های عربی را که به همان اندازه از ایران می ترسند، تسهیل کرده است. در واقع، جمهوری اسلامی و نیروهای نیابتی آن چنان دشمن مفیدی بودند که بنیامین نتانیاهو، نخست وزیر، به تقویت حکومت حماس در غزه تا حملات مرگبار ۷ اکتبر کمک کرد.

عاموس یادلین، یک ژنرال بازنشسته اسرائیلی، اخیراً گفت رویای رهبران اسرائیل این است که روزی روابط عادی خود را با دولت ایران بازگردانند.

از سوی دیگر، رویای رهبران اسلامگرای جمهوری اسلامی پایان دادن به موجودیت اسرائیل است. درگیری اسرائیل با رژیم ایران یک جنگ ضروری بوده است، اما درگیری جمهوری اسلامی با اسرائیل یک جنگ انتخابی بوده است. تا زمانی که ایران رهبرانی نداشته باشد که منافع ایرانیان را بر نابودی اسرائیل بگذارند، تمام نخواهد شد.