برای بسیاری از ایرانیانی که از حاکمان روحانی کشور دلسرد شده بودند، رئیسی تجسم برخی از تاریک ترین لحظات رژیم بود

برای بسیاری از ایرانیان مرگ رئیسی غم انگیز نبود

بسیاری از ایرانیان که ابراهیم رئیسی رئیس جمهور جمهوری اسلامی را یکی از چهره های یک رژیم فاسد و سرکوبگر می شناختند، هنگامی که متوجه شدند که هلیکوپتر او عصر یکشنبه سقوط کرده به امید اینکه دوران نفوذ او سرانجام به پایان رسیده باشد، با نفس بند آمده منتظر ماندند.

طنز چوبه دار در همه رسانه های اجتماعی بود. یکی از کاربران تصویری از یک خرس را در ایکس منتشر کرد و نوشت ما را ناامید نکنید.

صفا، ۵۵ ساله، پزشک در شمال شرق مشهد، زادگاه رئیسی، گفت خیلی خوشحال بودم و جوک ها را آنلاین دنبال می کردم و منتظر بودم که اعلام شود تا بتوانیم بیرون برویم. او مانند سایر ایرانیانی که روز دوشنبه با آنها مصاحبه شد، از ترس انتقام گیری رژیم، خواست تنها با نام کوچکش شناسایی شود.

برخی از مزدوران رژیم روز دوشنبه به عزاداری رئیسی پرداختند، از جمله گروه اندکی در مشهد که شبانه برای رئیسی در آنجا شب زنده داری کردند و با اطلاع از مرگ لو گریه کردند. رسانه های حکومتی تصاویری از دیگر مراسم های شب زنده داری را در تهران، پایتخت و سراسر کشور به نمایش گذاشتند.

پس از اینکه مقامات روز دوشنبه مرگ رئیس جمهور را اعلام کردند، تصویر دیگری در فضای مجازی منتشر شد: هلیکوپتری که با طناب هایی از موهای بافته شده به پایین کشیده می شود و دحتر جوانی که با سر برهنه در روی زمین ایستاده است. این یک اشاره پیروزمندانه به جنبش اعتراضی «زن، زندگی، آزادی» بود که از سپتامبر ۲۰۲۲ برای ماه‌ها ایران را دچار تشنج کرد و به عنوان تظاهراتی علیه قانون حجاب اجباری که زنان را ملزم به پوشیدن روسری می‌کرد، آغاز شد.

دولت رئیسی با دستگیری و خشونت اعتراضات را به شدت سرکوب کرد.

روز دوشنبه به صورت آنلاین دختران معترض ویدیویی از خود منتشر کردند که در آن با نوشیدنی‌های الکلی، برای مرگ رئیس‌جمهور دست می‌زنند.

وقتی صفا این خبر را شنید، گریه کرد، البته نه از اندوه. او نمی توانست باور کند که از مرگ یک نفر خوشحال است و حتی نسبت به مرگ خدمه پرواز بی تفاوت است.

او با اشاره به رژیم استبدادی ایران که در انقلاب خونین ۱۹۷۹ به قدرت رسید، گفت در این ۴۵ سال از ما هیولا ساختند.

وی افزود از صبح نمی توانم بخندم و دلم برای ایران و ایرانی می سوزد. این همه طنز بیان تلخی از درد یک ملت است. وگرنه وقتی آنها می سوزند و تکه تکه می شوند چطور می توانی خوشحال باشی؟

برای بسیاری از ایرانیانی که از حاکمان روحانی کشور دلسرد شده بودند، رئیسی تجسم برخی از تاریک ترین لحظات رژیم بود. آنها گفتند گذشته او به عنوان دادستانی که به دستور اعدام صدها زندانی سیاسی در دهه ۱۹۸۰ کمک کرد، باید او را از ریاست جمهوری رد صلاحیت می کرد. مرگ او برای آنها فرار از عدالتی بود که شایسته آن بود.

پریسا، ۵۷ ساله، یک زن خانه دار اهل لاهیجان در شمال غرب ایران گفت که در ابتدا با شنیدن این خبر احساس آرامش کردم.

او گفت اما پس از پیدا شدن اجساد آنها فکر کردم این مرگ آسان برای آنها کافی نیست. آنها باید در دادگاه محاکمه می شدند و مجبور می شدند مانند سگ زوزه بکشند و مجازات های طولانی و دردناکی به آنها داده شود.

در سراسر ایران، تئوری‌های توطئه در حال پخش شدن است. برخی معتقد بودند که قدرت های خارجی ممکن است مقصر باشند. دیگران آن را به دسیسه های داخلی می چسباندند. اما اکثراً موافق بودند که تأثیر محدودی بر آنچه بسیاری از ایرانیان بیشتر به آن اهمیت می‌دهند سرنگونی سیستم خواهد داشت.

کاوه، ۴۰ ساله، مهندس مشهدی گفت که از رژیم متنفر است اما در مرگ رئیس جمهور شانه هایش را بالا انداخته است. به گفته وی، چون رئیسی تصمیم گیرنده نهایی در جمهوری اسلامی نبود و حکومت روحانیت همچنان پابرجاست، مرگ او تغییر چندانی نخواهد کرد.

او گفت یکی از اعضای یک مافیا کشته شد.