خامنه‌ای از نیروهای ایرانی خواسته تا صبر راهبردی به خرج دهند

آمریکا و جمهوری اسلامی به مرز طجنگ نزدیک می شوند

در ۱۰۰ روز از زمان حمله حماس به اسرائیل در ۷ اکتبر، رئیس جمهور جو بایدن به دنبال کمک به اسرائیل برای پیروزی در جنگ خود در غزه و جلوگیری از تبدیل درگیری به یک جنگ منطقه ای با جمهوری اسلامی و نیروهای نیابتی آن بوده است. زمانی که «محور مقاومت» جمهوری اسلامی و اسرائیل و آمریکا حملات خطرناک‌تری به یکدیگر از جمله ترور می‌کنند، سخت‌تر می‌شود.

متحدان جمهوری اسلامی در عراق و سوریه از آغاز جنگ غزه تاکنون حدود ۱۴۰ حمله موشکی و پهپادی علیه نیروهای آمریکایی انجام داده اند. به گفته فرماندهی مرکزی آمریکا، شاید شدیدترین آنها در ۲۰ ژانویه با شلیک رگبار موشک‌های بالستیک و راکت‌های متعدد به پایگاه الاسد در غرب عراق رخ داد. گزارش‌ها حاکی از آن است که باتری‌های پدافند هوایی پاتریوت اکثر آنها را رهگیری کردند، اما برخی از آنها به پایگاه اصابت کردند و تعداد نامعلومی از آمریکایی‌ها و عراقی‌ها را مجروح کردند. تاکنون آمریکا علیه نمایندگان محلی انتقام گرفته است.

جو بایدن اکنون با فشار فزاینده ای برای انجام اقدامات قوی تر علیه خود جمهوری اسلامی مواجه خواهد شد. 

در همین حال، در یمن، آمریکا هفتمین یورش خود را به متحد دیگر ایران، شبه نظامیان حوثی که بخش اعظم کشور را اداره میکنند، در تلاش برای جلوگیری از شلیکهای موشکی خود به کشتی هایی که از تنگه باب المندب عبور می کنند، انجام داد.

حوثی ها ادعا می کنند که در حمایت از فلسطینی ها، علیه کشتی هایی که به سمت اسرائیل حرکت می کنند یا کشتی های جنگی غربی، اقدام می کنند. اما هدف‌گیری آنها تصادفی است، علی‌رغم گزارش‌هایی که مبنی بر دریافت کمک از اعضای سپاه پاسداران انقلاب اسلامی، برای شناسایی کشتی‌ها و عملیات تسلیحاتی می باشد.

خود بایدن اعتراف می کند که حملات آمریکا حوثی ها را متوقف نخواهد کرد. 

واشنگتن پست گزارش می دهد که دولت بایدن در حال تهیه پیش نویس طرح هایی برای یک کارزار نظامی پایدار در یمن با وجود تردید برخی مقامات است.

در همین حال، در لبنان، قدیمی ترین و قدرتمندترین متحد منطقه‌ای جمهوری اسلامی، حزب الله مرتباً با نیروهای اسرائیلی تبادل آتش کرده است. این کشور حمایت خود را از حماس اعلام کرده، اما خود را وارد جنگ علیه اسرائیل نکرده است.

دولت بایدن بلافاصله پس از حملات ۷ اکتبر به اسرائیل کمک کرد تا از حمله پیشگیرانه علیه حزب الله منصرف شود. اما اسرائیل تهدید می کند که اگر دیپلماسی نتواند نیروهای حزب الله را متقاعد کند که تیراندازی را متوقف کنند و از منطقه مرزی دور شوند، در لبنان اقدام خواهد کرد.

بنابراین، آمریکا و جمهوری اسلامی در حال انجام یک عمل متعادل کننده خطرناک هستند. جمهوری اسلامی به متحدان خود در «محور مقاومت» کمک کرده است تا حملاتی را با هدف تضعیف اسرائیل، جابجایی آمریکا و بی‌اعتبار کردن کشورهای عربی که با اسرائیل صلح کرده‌اند یا به دنبال آن هستند ترتیب دهند. آمریکا به نوبه خود دست به اقدامات تلافی جویانه محدودی زده است. هر دو از درگیری مستقیم اجتناب کرده اند. اما تعادل ممکن است برقرار نباشد.

اولاً، اسرائیل در کنار رویارویی آشکار با حماس و حزب الله، جنگی نه چندان محرمانه علیه جمهوری اسلامی و متحدانش به راه انداخته است. در اواخر دسامبر یک فرمانده سپاه در حمله هوایی مشکوک اسرائیل در دمشق کشته شد. یک هفته بعد، صالح العاروری، یکی از مقامات ارشد حماس، در حمله ای به پایگاه حزب الله در جنوب بیروت ترور شد. در ۲۰ ژانویه یک حمله موشکی دیگر در دمشق پنج عضو سپاه از جمله حجت‌الله امیدوار، رئیس اطلاعات نیروی قدس سپاه، کشته شد. در ۴ ژانویه، آمریکا مشتاق الجواری، یکی از رهبران حرکت النجبه، گروهی که در حمله به نیروهای آمریکایی دست داشت، با حمله پهپادی به مقر او در بغداد کشت.

در همین حال، در داخل کشور، یک سری حملات تروریستی رژیم ایران را به لرزه درآورده است. اینها شامل یک بمب گذاری انتحاری مضاعف است که گروه جهادی دولت اسلامی مسئولیت آن را بر عهده گرفت و حدود ۱۰۰ نفر بر سر قبر قاسم سلیمانی کشته شدند. و کشته شدن دست کم ۱۱ نیروی نظامی در استان پرتنش بلوچستان توسط یک گروه بلوچ مستقر در پاکستان به نام جیش العدل انجام شد.

علی خامنه‌ای، رهبر جمهوری اسلامی از نیروهای ایرانی خواسته است تا صبر راهبردی به خرج دهند. اما علی واعظ از گروه بین‌المللی بحران استدلال می‌کند که رژیم ایران اکنون احساس می‌کند باید بازدارندگی را بازگرداند و اوضاع را به دست خود گرفته است.

هفته گذشته این کشور به سه کشور همسایه موشک شلیک کرد علیه اهداف تروریستی ادعایی در سوریه و پاکستان، و به یک پایگاه احتمالی جاسوسی اسرائیل در کردستان عراق. حمله به پاکستان دعوت به حمله موشکی تلافی جویانه به ایران شد؛ به نظر می رسد هر دو کشور اکنون از لبه پرتگاه عقب نشینی کرده اند. آقای واعظ می گوید ایرانی ها همچنان از ریسک گریزان هستند. آنها می خواهند این تصور را که پشت پا هستند را تغییر دهند. اما به طور همزمان این تصور وجود دارد که اسرائیل برای آنها تله گذاشته است یا برای توجیه تمدید جنگ یا کشاندن ایالات متحده به آن است.

در مورد دولت بایدن، مقامات اصرار دارند که خواهان جنگ منطقه ای نیستند. در سال ۲۰۲۰، دونالد ترامپ، در پاسخ به حملات شبه نظامیان طرفدار جمهوری اسلامی به نیروهای آمریکایی، دستور کشتن سلیمانی را صادر کرد. این امر باعث شد رگبار شلیک موشک بالستیک جمهوری اسلامی به سمت الاسد شبیه به رگبار اخیر که آقای ترامپ بیشتر به آن پاسخ نداد.

آقای بایدن محتاط بوده است. او نمی‌خواهد در زمانی که آمریکا با حمایت از اوکراین در جنگ خود علیه روسیه ضعیف شده و تلاش می‌کند از جنگی دیگر علیه چین بر سر تایوان جلوگیری کند، به جنگی در خاورمیانه کشیده شود. علاوه بر این، آقای بایدن به دنبال انتخاب مجدد در سال جاری است.

در عراق و سوریه، نیروهای آمریکایی بسیار کمتر از حمله به آنها پاسخ می دهند. به طور مشابه در یمن، آمریکا ابتدا به سرنگونی موشک‌ها و پهپادهایی که اسرائیل را تهدید می‌کردند یا کشتی‌های عبوری را محدود کرد، قبل از حمله مستقیم به حوثی‌ها هشدارهایی صادر کرد و قطعنامه حمایتی شورای امنیت سازمان ملل را تضمین کرد.

آرون دیوید میلر از بنیاد کارنگی برای صلح بین‌المللی، یک اتاق فکر در واشنگتن دی سی، می‌گوید دولت می‌داند که مشکلی بدون راه‌حل دارد. فقط می تواند برای مدیریت آن تلاش کند.

بهترین امید آقای بایدن این است که اسرائیل به زودی پیروز شود، یا حداقل جنگ خود در غزه را خنثی کند، و بدین ترتیب از خشم در سراسر منطقه بکاهد. اما اسرائیل نه حماس را سرکوب کرده و نه گروگان هایش را بازگردانده است و نشانه کمی از آمادگی برای توقف نشان می دهد. تعداد کشته شدگان فلسطینی از ۲۵۰۰۰ گذشت. برخی اسرائیل را به نسل کشی متهم می کنند. بنیامین نتانیاهو، نخست وزیر اسرائیل، به صراحت درخواست آقای بایدن برای تشکیل کشور آینده فلسطین را رد می کند.

در حالی که آقای بایدن برای حفظ حلقه در خاورمیانه تلاش می کند، آقای میلر می گوید که ممکن است یک حمله ناگوار یا تروریستی با یک جنگ منطقه ای فاصله داشته باشد. اگر این روند ادامه پیدا کند و یکی از این حملات در واقع منجر به کشته شدن تعداد قابل توجهی از آمریکایی ها شود، دولت چاره ای جز حمله نخواهد داشت.