جنگ اسرائیل علیه حماس در غزه، که ششمین ماه خود را پشت سر می‌گذارد، بر ثروت مختلط ۱۷۰۰۰۰ ساکن اتیوپیایی تبار این کشور تأکید کرده است

اتیوپیایی ها و اسرائیلی ها در جنگ غزه فداکاری می کنند

پس از اینکه خانم یگبال آیالو به همراه پسرش از اتیوپی به اسرائیل در سال ۲۰۱۲ مهاجرت کرد، شاهد رشد پسرش در خانه جدیدشان بود تا اینکه او را در حمله ۷ اکتبر شبه‌نظامیان حماس از دست داد.

اکنون که او در سوگ سرباز ۲۱ ساله کشته شده ای است که با گریه از او به عنوان احترام به همه یاد می کند، تنها یک آرزو برای مقامات اسرائیلی دارد آنها انتقال اقوام به جای مانده در اتیوپی را تسهیل کنند تا خانواده او بتوانند دوباره در کنار هم باشند.

جنگ اسرائیل علیه شبه‌نظامیان حماس در غزه، که اکنون ششمین ماه خود را پشت سر می‌گذارد، بر ثروت مختلط ۱۷۰۰۰۰ ساکن اتیوپیایی تبار این کشور تأکید کرده است. سربازان کشته شده به خاطر دفاع از کشورشان مورد قدردانی قرار می گیرند که نشانه تلاش های موفقیت آمیز برای ادغام آنها در فرهنگ و نهادهای اسرائیل است.

در عین حال، بسیاری از اتیوپیایی‌-اسرائیلی‌ها در کم‌کم بودن شکاف‌های درآمدی و تحصیلی باقی می‌مانند در حالی که به دنبال عزیزانی هستند که هنوز در ارتفاعات منطقه آمهارا اتیوپی هستند. غالباً این تقسیم‌بندی‌ها را می‌توان در میان نسل‌های مختلف زیر یک سقف مشاهده کرد، همانطور که یگبال و پسر مرده‌اش، مارو عالمم، که خدمت سربازی همیشه او را مملو از ترس می‌کرد، گواه آن است.

یگبال اشک آلود، سیاه پوش و لباس پوشیده او به من می گفت مامان، مشکل چیست؟ من می روم برای کشورم کار کنم. اگر از اسرائیل محافظت نکنیم، اسرائیل نیز محافظت نمی شود. او گفت که تنها چیزی که ممکن است او را تسلی دهد، دیدار مجدد در اسرائیل با خواهر و برادرهای ساکن اتیوپی و سایر بستگانش بود.

او گفت من از مقامات اسرائیلی می‌خواهم که آنها را به کمک خدا به اینجا بیاورند. اگر مقامات اسرائیل در این زمینه به من کمک کنند خوب است پسرم جانش را به این کشور داده است. 

شکاف نسلی، بخش عمده ای از جامعه یهودی اتیوپی، معروف به بتا اسرائیل، در دهه ۱۹۸۰ و اوایل دهه ۱۹۹۰ از طریق حمل و نقل هوایی مخفی در طول یک گستره وحشتناک قحطی و جنگ در کشور شاخ آفریقا به اسرائیل نقل مکان کردند.

کسانی که پشت سر مانده اند اغلب به عنوان فلاش مورا نامیده می شوند، یک اصطلاح تحقیرآمیز به معنای سرگردان که وضعیت آنها را به عنوان نوادگان یهودیانی که در قرن ۱۸ و ۱۹ به مسیحیت گرویدند بسیاری تحت فشار برجسته می کند. آنها امروزه به عنوان یهودی شناخته می شوند، اما توسط مقامات خاخام به رسمیت شناخته نمی شوند و طبق قانون بازگشت که تابعیت اسرائیل را برای همه یهودیان تضمین می کند، مهاجرت نمی کنند.

درعوض، پروازهای آنها بر اساس قوانین اتحاد مجدد خانواده سازماندهی شده است و همه مدعیان باید قبلاً یک والدین در اسرائیل داشته باشند. هزاران فلاش مورا در لیست های انتظار در اتیوپی به سر می برند، به این امید که مقامات اسرائیلی به مهاجرت آنها چراغ سبز نشان دهند تا بتوانند زندگی جدید و مرفه تر را آغاز کنند.

یگبال و مارو هر دو به عنوان فلاش مورا در نظر گرفته می شوند، اما مارو، زمانی که او تنها ۹ سال داشت به این کشور آمد، نسبت به یادگیری زبان عبری و دوستان اسرائیلی توسط مادرش، کار آسان تری داشت. دکتر لیات یاخنیچ از کالج بیت برل اسرائیل که خانواده های مهاجر و جوانان مهاجر در معرض خطر را بررسی می کند، گفت این یک پویایی رایج در خانواده های اتیوپیایی-اسرائیلی است.

او گفت من با جوانان زیادی ملاقات می‌کنم که در خانواده‌هایی بزرگ شده‌اند که والدین را ضعیف می‌دانند. من فکر می کنم آنها بسیار قدردان استقامت هستند، والدینشان چگونه از مهاجرت جان سالم به در بردند. اما در عین حال، آنها مجبور بودند به تنهایی با زندگی در اسرائیل کنار بیایند. بدون حمایت زیاد والدین. فعالان اتیوپیایی-اسرائیلی می گویند چالش هایی که آنها با آن روبرو هستند شامل تبعیض توسط پلیس است که اعتراضات خشونت آمیزی را در سال ۲۰۱۹ برانگیخت.

با این حال یاخنیچ گفت که به طور کلی، تلاش‌های یکپارچه‌سازی پیشرفت داشته است. او گفت آنها یهودی و اسرائیلی هستند و احساس می کنند که به این جامعه تعلق دارند. آنها می توانند از این جامعه صدمه ببینند، اما احساس می کنند که به اینجا تعلق دارند.

گیل الیاس، یک فعال اتیوپیایی-اسرائیلی در اشکلون، گفت که امیدوار است این جنگ به کاهش تنش ها بین جامعه و جامعه گسترده تر اسرائیل کمک کند. وی با اشاره به اینکه ۲۴ نفر از بیش از ۵۰۰ نیروی امنیتی اسرائیل که در ۷ اکتبر یا در عملیات های نظامی از آن زمان کشته شدند، دارای پیشینه اتیوپیایی بودند، گفت ما فداکاری را در اعداد می بینیم. وی گفت اتیوپیایی ها ۱.۷ درصد از جمعیت اسرائیل و حدود ۵ درصد از سربازان کشته شده را تشکیل می دهند.

از ۷ اکتبر، ما بیشتر به وحدت فکر می کنیم. ارتش اسرائیل آماری از قومیت سربازان ندارد. یخیچ گفت، اما شکی نیست که ارتش یک مکانیسم اجتماعی بسیار قدرتمند برای تعلق است، پدیده ای که در یک بعدازظهر اخیر توسط ساوهت فردا، پدر یک سرباز مجروح در ۷ اکتبر به وضوح به نمایش گذاشته شد.

در حالی که در بازاری که اتیوپیایی-اسرائیلی ها در آن رفت و آمد می کردند، عکسی از پسرش را در لباس بیمارستان به نمایش گذاشت که با بنی گانتز، وزیر دفاع سابق و یکی از اعضای کابینه جنگی اسرائیل ملاقات می کرد. ساوهت گفت ما کشورمان، اسرائیل را دوست داریم. ما ترجیح می دهیم بمیریم تا اینکه کشورمان بمیرد.