رحمانی تاکید کرد که اول از همه از این جایزه بسیار خوشحال است چراکه صدای او بلندتر در جهان شنیده می شود

خانواده نرگس محمدی برنده جایزه صلح نوبل با افتخار در مراسم اهدای جوایز شرکت می کنند

آدرس دعوت نامه برنده جایزه صلح نوبل امسال برای شرکت در مراسم اهدای جوایز گویای همه چیز است. ایران، استان تهران، زندان اوین، خانم نرگس محمدی.

نرگس محمدی، ۵۱ ساله، این جایزه را در ماه اکتبر به پاس قدردانی از دو دهه تلاش در دفاع از حقوق بشر در ایران، به رغم آزار و اذیت مداوم جمهوری اسلامی، دریافت کرد؛ او در ایران بدون امید به آزادی در زندان است، چه رسد به حضور در این رویداد پر زرق و برق اسلو در روز یکشنبه. 

در عوض، این فرزندان دوقلوی او، علی و کیانا، ۱۷ ساله هستند که سخنرانی او را ارائه خواهند کرد و پیام مادری را که به شدت به او افتخار می کنند، به اشتراک می گذارند، اما نزدیک به ۹ سال است که او را ندیده اند و حتی با او تلفنی صحبت نکرده اند.

آنها اکنون با پدرشان، همسر نرگس محمدی، تقی رحمانی در پاریس زندگی می کنند. جوایزی که او به دست آورده قفسه های کتاب آپارتمانشان را سنگین می کند، حتی در حالی که او هزاران کیلومتر دورتر در زندان است.

علی گفت ما عصبی نیستیم، ما بسیار مفتخریم که می توانیم صدای مادرمان باشیم و تمام تلاش خود را برای پیشبرد کارها انجام دهیم. این جایزه عزم ما را برای رفتن تا آخر تقویت می کند.

وی تاکید کرد که این جایزه فقط برای مادرش نیست، بلکه تمام زنان و مردان ایرانی است که در جنبش اعتراضی که در سپتامبر ۲۰۲۲ علیه مقامات روحانی ایران قیام کردند.

خواهر دوقلوی او کیانا با افتخار لباسی را که برای مراسم خریده بود نشان داد، اما اصرار کرد حتی اگر با پیژامه بروم، مهم پیام است، آنچه مهم است سخنرانی است.

نرگس محمدی قبلاً این سخنرانی را از زندان نوشته بود و به سلامت به دست خانواده اش رسیده است. اما آنها گفتند که فقط در آخرین لحظه آن را می خوانند تا پیام آن را به دیگران برسانند.

در میان همه هیجان سفر به اسلو، خانواده می دانند که جایزه ای که اعطای آن به محمدی به سرعت توسط مقامات ایرانی محکوم شد، کمک چندانی به او در یافتن راهی برای خروج از زندان اوین در تهران نخواهد کرد.

کیانا گفت آنها نفرت بی پایانی نسبت به او دارند. و چون او جایزه نوبل را برد، آزادی او تقریبا غیرممکن خواهد بود. من ترجیح می‌دهم پیش بینی کنم و ناامید نشوم.

آخرین دوره نرگس محمدی در زندان با دستگیری او در نوامبر ۲۰۲۱ آغاز شد و او درگیر پرونده‌های متعددی است که به گفته هواداران با فعالیت‌های او مرتبط است.

زندان زندگی این خانواده را که تلاش می کنند هر چهار نفر با هم باشند، رقم زده است. تقی رحمانی نیز یک فعال کهنه کار است که یک دهه پیش قبل از آمدن به فرانسه بارها در ایران زندانی شده است.

علی گفت وقتی ما چهار ساله بودیم، پدرمان به زندان رفت. از آن به بعد یا او یا مادرمان در زندان بود. ما عادت کردیم که بدون یکی یا دیگری زندگی کنیم.

تقی رحمانی گفت که اعطای جایزه به محمدی مشکلات زیادی برای همسرش در داخل اوین ایجاد کرده و آخرین محدودیت، قطع کامل حق تماس تلفنی از آخر هفته گذشته بوده که هنوز احیا نشده است.

نرگس محمدی از تماس تلفنی با همسر یا فرزندانش در فرانسه منع شده است. او تا کنون اجازه داشته با خانواده خود در داخل ایران صحبت کند ارتباطاتی که برای حفظ ارتباط با جهان بسیار مهم است.

سال‌های حبس، خانواده را تحت تأثیر قرار داده است.

علی به یاد می‌آورد که آخرین گفتگوی آنها به قبل از آخرین زندانی شدن او برمی‌گردد. او گفت من به زندان برمی‌گردم، مراقب خواهر و پدرت باش و قوی بمان. برای من قوی بمان. من هم به او گفتم ما به تو خیلی افتخار می‌کنیم، نگران ما نباش. ما صد درصد از شما حمایت می کنیم.

او گفت که معتقد است مادرش زمانی که به هدف ما، آزادی و دموکراسی برسیم، آزاد خواهد شد.

بسیار پیچیده خواهد بود. اما امیدوارم بتوانم مادرم و ایران آزاد را ببینم. مادرم جمله مهمی دارد پیروزی آسان نیست اما مسلم است.

کیانا در اتاق خواب نوجوانی پر از عروسکش، عکس نرگس محمدی را در قاب به همراه دو فرزندش دارد.

او گفت صدایش، قدش و ظاهرش را فراموش کردم. من این زندگی را پذیرفتم. زندگی بدون مادر درد وحشتناکی است، اما ما شکایت نمی کنیم.

خانواده نرگس محمدی برنده جایزه صلح نوبل با افتخار در مراسم اهدای جوایز شرکت می کنند