جمهوری اسلامی اکنون مایل به شرکت در نبرد علنی است که تنها باعث جسارت بازیگران غیردولتی می‌شود

آمریکا اقدامات بی‌ثبات‌کننده‌ جمهوری اسلامی را نمی‌پذیرد

سیاست مهار، دفاع و بازدارندگی واشنگتن برای جلوگیری از گسترش جنگ غزه ناموفق بوده و زمان آن فرا رسیده است که رویکرد قاطعانه تری را به طور علنی اعلام کنیم.

۲۳ دسامبر نفتکش شیم پوتو در اقیانوس هند مورد حمله پهپادهای جمهوری اسلامی قرار گرفت. این یک حمله نیابتی توسط گروه های تروریستی مورد حمایت جمهوری اسلامی مانند حماس در غزه، حوثی ها در یمن یا شبه نظامیان مورد حمایت تهران در عراق نبود. این حمله مستقیم به کشتیرانی بین المللی بود که توسط رژیم ایران انجام شد.

پس از این حمله، دیوید کامرون، وزیر امور خارجه بریتانیا گفت که بسیار مهم است که رژیم ایران یک پیام فوق‌العاده واضح دریافت می‌کند که این تشدید تحمل نخواهد شد و حق با او بود.

این حمله گواه روشنی است که نشان می دهد سیاست مهار، دفاع و بازدارندگی واشنگتن برای جلوگیری از گسترش جنگ غزه ناموفق بوده است. قبل از وقوع یک حمله بزرگتر و مرگبارتر همانطور که قطعاً انجام خواهد شد زمان آن فرا رسیده است که سیاست قاطعانه تری را به طور علنی اعلام کنیم و بیان کنیم که ایالات متحده هرگونه حمله مرگبار توسط جمهوری اسلامی به پرسنل یا منافع ایالات متحده را یک اقدام جنگی تلقی خواهد کرد و بر این اساس پاسخ می‌دهد.

از زمان حملات حماس در ۷ اکتبر به جنوب اسرائیل، سیاست ایالات متحده به دنبال جلوگیری از گسترش درگیری در سراسر خاورمیانه است. برای انجام این کار، واشنگتن دستور داد تا حضور خود را در سالن نمایش افزایش دهد و اسکادران های جنگنده اضافی، یک زیردریایی موشک هدایت شونده کلاس اوهایو و مهمتر از همه، دو گروه حمله ناو هواپیمابر را مستقر کند. این دارایی ها بر ایجاد یک محاصره بهداشتی در اطراف غزه متمرکز شده بود و این پیام را ارسال می کرد که ایالات متحده توانایی قابل اعتمادی برای پاسخ به هر تهدیدی در منطقه را دارد.

در مرحله بعد، ایالات متحده موقعیت دفاعی خود را تقویت کرد و دفاع هوایی قابل توجهی را برای محافظت از دارایی های اسرائیل و ایالات متحده در منطقه مستقر کرد. علاوه بر این، لوید آستین، وزیر دفاع ایالات متحده، اقدامات بیشتری را اعلام کرد و از عملیات نگهبان رفاه برای حفاظت و دفاع از کشتیرانی در آب‌های بین‌المللی که از اقیانوس هند و دریای سرخ عبور می‌کنند، خبر داد.

ایالات متحده همچنین با مجموعه ای تقریباً مداوم از تماس های دیپلماتیک، بازدیدها و پیام رسانی به اسرائیل به دنبال جلوگیری از گسترش بیشتر درگیری ها بوده است. این تماس‌ها که در ابتدا به دولت بنیامین نتانیاهو نخست‌وزیر اسرائیل از حمایت صریح ایالات متحده اطمینان می‌داد، اخیراً توصیه به خویشتن‌داری بیشتر شده است. بدون شک، آنها همچنین برای جلوگیری از حملات یکجانبه اسرائیل علیه جمهوری اسلامی، که دولت نتانیاهو آن را مغز متفکر حملات ۷ اکتبر می‌داند و همچنین مقابله در پشت حملات بعدی حزب‌الله، حوثی‌ها و شبه‌نظامیان نیابتی آن‌ها در عراق، مشاوره قوی ارائه کردند. 

دیپلماسی شاتل دیگری نیز در اطراف منطقه وجود داشته است که از حمایت متحدان برای مهار درگیری و همچنین پیام های سختگیرانه برای کشورهایی که بازیگران غیردولتی در آن زندگی می کنند، استفاده کرده است.

با این حال، از ۷ اکتبر، نیروهای آمریکایی بیش از ۱۰۰ بار در عراق و سوریه مورد حمله قرار گرفته اند. حوثی ها در دریای سرخ و اقیانوس هند تعداد مشابهی از حملات پهپادی و موشکی را با هدف قرار دادن کشتی های تجاری انجام داده اند. و حزب الله هر روز حملات موشکی متعددی را به اسرائیل انجام می دهد. با بسیاری از اقدامات، به نظر می رسد که سیاست ایالات متحده نتوانسته است به هدف خود در مهار گسترش خشونت اعمال شده توسط بازیگران غیردولتی در سراسر منطقه دست یابد.

بدتر از آن، حمله ۲۳ دسامبر، که مستقیماً توسط جمهوری اسلامی انجام شد و نه از طریق یک نماینده قابل انکار، این یک نقطه عطف در جنگ است.

این نشان می‌دهد که جمهوری اسلامی اکنون مایل به شرکت در نبرد علنی است، که تنها باعث جسارت بازیگران غیردولتی می‌شود. و از آنجایی که بعید است سیاست فعلی ایالات متحده مانع از گسترش بیشتر درگیری شود، ورود تهران به درگیری مستلزم گامی مشابه در نردبان تشدید است.

با این حال، هیچ تصمیمی نباید به سادگی، واکنشی یا خودسرانه اتخاذ شود. جو بایدن، رئیس‌جمهور ایالات متحده نباید عجله‌ای در اعلامیه‌ای عجولانه داشته باشد. در عوض، دولت او باید کنگره را متقاعد کند و مردم آمریکا را در مورد هدف، هزینه و پیامدهای احتمالی آن متقاعد کند. باید روشن شود که افزایش خطرات علیه جمهوری اسلامی تحریک آمیز نیست بلکه تعیین مرزهای مهم است و عدم انجام این کار به قیمت جان آمریکایی ها تمام خواهد شد.

متحدان ما نیز باید از مزایای این سیاست جدید متقاعد شوند و به عنوان شرکا و ذینفع همراه شوند. علاوه بر این، ایالات متحده باید این تغییر را به سازمان ملل توضیح دهد، سازمانی که تاکنون تلاش چندانی برای مهار تهران و دستیارانش نکرده است.

هیچ کاری انجام ندادن یا صرفاً اتکا به سیاست فعلی دیگر یک گزینه نیست. رویکرد سخت‌تر، راه مسئولانه‌ای برای پاسخگویی است.

تهران باید بداند که ایالات متحده دیگر از اقدامات بی‌ثبات‌کننده خود تبعیت نخواهد کرد و زندگی و منافع آمریکایی‌ها نباید از ترس گسترش درگیری از بین برود. مهمتر از همه، این پیام باید واضح و مختصر باشد، زیرا هر تشدید در حال حاضر به احتمال زیاد بر اثر تصادف، خطا یا اشتباه محاسبه می شود.

جیمی کارتر، رئیس جمهور وقت ایالات متحده، در سخنرانی خود در سال ۱۹۸۰، آنچه را که بعداً به عنوان دکترین کارتر شناخته شد، اعلام کرد. با هدف اتحاد جماهیر شوروی، این اعلامیه ای بود که در صورت لزوم، ایالات متحده از نیروی نظامی برای دفاع از منافع ملی خود در خلیج فارس استفاده خواهد کرد.

سخنان او قاطع و ترسناک بود. موضع ما کاملاً روشن است تلاش هر نیروی خارجی برای به دست گرفتن کنترل منطقه خلیج فارس، تهاجم به منافع حیاتی ایالات متحده آمریکا تلقی خواهد شد و چنین تهاجمی به هر وسیله ای که لازم باشد دفع خواهد شد. از جمله نیروی نظامی.

اتحاد جماهیر شوروی این پیام روشن را شنید و نه آن و نه فدراسیون روسیه هرگز آن را به چالش نکشیدند.

در آن سخنرانی وضعیت اتحادیه، بایدن، سناتور جوانی از دلاور در آن زمان نشسته بود و شاهد بود که کارتر در سال بعد برکنار شد نه به این دلیل که اتحاد جماهیر شوروی بلوف او را اعلام کرد، بلکه به دلیل گروگان گیری ایرانی در سال ۱۹۷۹ بود. بحران دکترین کارتر هرگز توسط اتحاد جماهیر شوروی به چالش کشیده نشد.

اکنون، ۴۴ سال بعد، پرزیدنت بایدن به زودی دومین سخنرانی خود در مورد وضعیت اتحادیه را ایراد خواهد کرد و با چالش های بسیار بزرگتری از سوی تهران مواجه خواهد شد. این سخنرانی فرصتی منحصربه‌فرد برای اعلام سیاست صریح‌تر و قاطع‌تر ایالات متحده در قبال جمهوری اسلامی متخاصم است، و بایدن باید به همان صراحت بگوید که حمله به منافع حیاتی ایالات متحده آمریکا توسط هر کشور یا دستیارانش به هر وسیله ای که لازم باشد، از جمله نیروی نظامی دفع شود.

این یک تهدید، تحریک یا جنگ افروزی نیست. مملکت داری است. و باید قبل از گسترش درگیری بیشتر توسط جمهوری اسلامی به قیمت جان و اعتبار آمریکا انجام شود.