جمهوری اسلامی در حالت دفاعی است در حالی که اسرائیل از حمایت قاطع متحدان خود برخوردار است، تهران آسیب پذیر و منزوی است

جمهوری اسلامی در حالت گسترش درگیری می‌باشد اما جنگ با اسرائیل آخرین چیزی است که می خواهد

رویارویی بین اسرائیل و جمهوری اسلامی نگرانی هایی را در مورد گسترش درگیری ایجاد کرده که خاورمیانه را به جنگی همه جانبه می کشاند. چنین سناریویی بعید است زیرا نه اسرائیل و نه جمهوری اسلامی از درگیری کامل سود نخواهند برد. اما در حالی که اسرائیل احساس جسارت می کند، جمهوری اسلامی در حالت دفاعی است.

منافع اصلی رژیم ایران حفظ خود است. این کشور می‌خواهد از تأسیسات هسته‌ای خود در داخل ایران و دارایی‌های خود در خاورمیانه، عمدتاً گروه‌های مسلحی که از آن حمایت می‌کند، محافظت کند که با ارزش‌ترین آنها حزب‌الله است. رهبری جمهوری اسلامی همچنان مدعی است که نه هدایت و نه از حمله حماس به اسرائیل در ۷ اکتبر مطلع شده است، زیرا آنها نمی خواهند اسرائیل و متحدانش آن را هدف قرار دهند یا به گونه ای تلافی کنند که نفوذ رژیم ایران در منطقه را از بین ببرد.

هیچ یک از نیروهای نیابتی دیگر منابع بزرگی را در نبرد جاری با اسرائیل به کار نگرفته اند. همه مشارکت خود را محدود نگه داشته اند. همراه با لفاظی‌های مداوم تهران که از مسئولیت حوادث ۷ اکتبر فاصله می‌گیرد، دامنه عمل محدود آن گروه‌های مورد حمایت جمهوری اسلامی را نشان می‌دهد که رژیم ایران در موقعیت تدافعی به جای تهاجمی قرار دارد. این کشور به طور فزاینده ای درک می کند که در زمانی که اسرائیل توانایی درگیر شدن در جنگ همه جانبه را ندارد، تا چه اندازه در معرض حمله تهدیدآمیز رژیم توسط اسرائیل قرار دارد.

در حالی که اسرائیل درگیر یک حمله تمام عیار به حماس است که ویرانی گسترده ای در غزه ایجاد کرده است، در حال پاسخ به حملات دیگر نیروهای نیابتی جمهوری اسلامی از طریق تلافی راهبردی است. حملات آن به طور مشخص تقریباً ۳۰۰ مبارز حزب الله را هدف قرار داده و کشته شده اند. در سوریه، اسرائیل به انبارهای تسلیحات و پایگاه های نظامی گروه های مورد حمایت تهران حمله کرده است. خساراتی که اسرائیل در آن حملات به بار آورد بسیار بیشتر از هزینه ای است که نیابت های تحت حمایت رژیم ایران بر اسرائیل تحمیل کرده اند.

این اقدام تلافی جویانه راهبردی نشان می دهد که اسرائیل نیازی به استفاده از نیروی همه جانبه برای تلاش برای تضعیف گروه های مورد حمایت تهران در مناطقی مانند سوریه و لبنان را ندارد. در لبنان، اسرائیل موفق شده است فرماندهان حزب الله را در حالی که با وسایل نقلیه تردد می کنند و در حین جلسات در خانه های روستایی مورد حمله قرار می دهند. اسرائیل با نشان دادن اینکه از اهداف مرتبط با جمهوری اسلامی و ابزارهای دستیابی به آنها آگاهی دارد، پیامی قدرتمند به تهران درباره قرار گرفتن در معرض اطلاعات و جاسوسی اسرائیل ارسال می کند. این به میزان قابل توجهی میزان تمایل رژیم ایران به گسترش مشارکت خود در جنگ علیه اسرائیل را محدود می کند.

آسیب پذیری جمهوری اسلامی بیشتر مورد تاکید قرار گرفت زیرا متحدان اسرائیل از جمله آمریکا و انگلیس در عملیات دفاعی علیه حمله موشکی به اسرائیل در ۱۳ آوریل شرکت کردند. در حالی که اسرائیل می تواند به داشتن چنین حمایت آهنین خارجی ببالد، تهران و نیروهای نیابتی آن اساسا تنها هستند.

تهران و نمایندگی هایش مشتاق حفظ چهره خود هستند. پس از ۷ اکتبر، جمهوری اسلامی نیروهای نیابتی خود را تحریک کرد تا وارد عمل شوند، زیرا طرفداران و مخالفان آنها به طور یکسان انتظار داشتند که آنها پس از چنین حرکت دراماتیکی از سوی حماس کاری انجام دهند. آنها می توانستند از طریق اقدام جمعی قابل توجه فشار بر اسرائیل را افزایش دهند، اما رژیم ایران از آنها نخواست که این مسیر را دنبال کنند. انگیزه اصلی تهران در پشت دخالت آنها ارائه تصویری از خود به عنوان رهبر به اصطلاح محور مقاومت است که در مقابل اسرائیل، آمریکا و متحدان آنها ایستاده است.

نجات چهره خود همچنین تا حدودی دلیلی است که جمهوری اسلامی در انتقام حمله اسرائیل به دمشق در ۱۳ آوریل، تصمیم گرفت در ۱۳ آوریل با هواپیماهای بدون سرنشین و موشک به اسرائیل حمله کند. و مقامات تهران پس از ترور فرمانده سپاه قاسم سلیمانی توسط آمریکا در سال ۲۰۲۰ در عراق دست به اقدامات تلافی جویانه در سطح بالا نزده بود. رژیم ایران پس از آن نشان داد که در تعیین چگونگی و زمان پاسخگویی، صبر استراتژیک را اتخاذ می کند. حمله اول آوریل اسرائیل بزرگترین تحریک تهران از زمان ترور سلیمانی بود و هدف آن تحت فشار قرار دادن بیشتر جمهوری اسلامی بود، زیرا می دانست که رژیم ایران نمی تواند دوباره از صبر استراتژیک به عنوان بهانه ای برای عدم پاسخگویی استفاده کند.

پیام تلگرافی تهران در ۱۳ آوریل با درک محدودیت های خود، به اسرائیل نشان داد که جمهوری اسلامی چه کاری می تواند انجام دهد، اما بدون فشار بیش از حد به اسرائیل. بیانیه کاخ سفید در مورد حمله ۱۳ آوریل تهران، لبنان را در فهرست کشورهایی که گروه‌های مورد حمایت رژیم ایران در این حمله شرکت کردند را شامل نشد. جمهوری اسلامی می‌دانست که دخالت حزب‌الله در آن قسمت خاص، باعث گسترش درگیری می‌شود که می‌خواهد از آن اجتناب کند و خطر تضعیف مهم‌ترین دارایی منطقه‌ای‌اش را به همراه خواهد داشت.

کم اهمیت جلوه دادن حمله بعدی به اصفهان در ۱۹ آوریل توسط رژیم ایران، که به طور گسترده به اسرائیل نسبت داده می شود، در راستای تمایل تهران به محدود کردن رویارویی مستقیم با اسرائیل است. جمهوری اسلامی می‌داند که با هدف قرار دادن اصفهان، نزدیک تأسیسات هسته‌ای، اسرائیل به آن پیام می‌دهد که چه کاری می‌تواند انجام دهد و به کجا می‌تواند برسد.

ارزیابی موقعیت جمهوری اسلامی عمدتاً از منشور چرخه انتقام‌جویی‌های آوریل ۲۰۲۴ نزدیک‌بینانه است. تصویر بزرگ نشان می‌دهد که دست‌های تهران بسته است. اسرائیل همچنان از این آسیب پذیری برای شرمساری بیشتر رژیم ایران استفاده خواهد کرد و سعی خواهد کرد به تدریج نیروهای نیابتی اش را فلج کند.