مطالعات نشان می دهد که مقررات منع آمد و شد و قرنطینه به شدت خشونت های خانگی علیه زنان را افزایش داده است

مدافعان قربانیان خشونت نگرانند چراکه منع آمد و شدها به افزایش خشونت شریک جنسی دامن زده است

مطالعه جدیدی که به بررسی چگونگی اثرگذاری پاندمی بر قربانیان خشونت های خانگی پرداخته کووید-۱۹ را «رویای فرد آزارگر» توصیف کرده است. مدافعان قربانیان خشونت نگرانند چراکه منع آمد و شدها به افزایش خشونت شریک جنسی دامن زده است

هالینا هاگ (Halina Haag) پژوهشگر هدایت کننده این تحقیق گفت «از این زاویه نگاه کردن به کووید-۱۹ مرا غافلگیر کرد.» این پژوهش نشان می دهد که محدودیت های بهداشت عمومی چگونه به یک دستورالعمل ایده آل برای افزایش خشونت توسط شریک جنسی تبدیل شده است.

هالینا هاگ که پژوهشگر دانشگاه ویلفرید لوریر (Wilfrid Laurier) و پژوهشگاه ای‌بی‌آی ریسرچ لب (ABI Research Lab) در دانشگاه تورنتو است گفت «شریکان جنسی آزارگر دسترسی به اینترنت را دریغ می کنند، زنان را تهدید می کنند که «من از خانه بیرون می روم و کووید می گیرم و آن را با خود به خانه می آورم.» آنها از شرایط برای افزایش ظرفیت کنترلگری و سوءاستفاده روانی-عاطفی استفاده می کنند.»

هاگ گفت که استرس و نگرانی های مالی ناشی از پاندمی حتی برخی از افرادی که در شرایط عادی اهل خشونت نیستند را نیز به سمت رفتارهای آزارگرانه سوق داده است.

هاگ گفت «این شرایط صرفا باعث افزایش تنش ها در یک خانواده و افزایش سطح خشم درون یک فرد می شود.» مدافعان قربانیان خشونت نگرانند چراکه منع آمد و شدها به افزایش خشونت شریک جنسی دامن زده است

سازمان بهداشت جهانی برآورد می کند که از هر سه زن یک نفر در طول زندگی خود قربانی آزارگری خواهد شد. در طول پاندمی ده ها زن در سراسر کانادا به دست پارتنرهای مذکر خود یا اعضای خانواده کشته شده اند و داستان آنها در بخش های خبری روایت شده است. مدافعان قربانیان خشونت نگرانند چراکه منع آمد و شدها به افزایش خشونت شریک جنسی دامن زده است

طبق مطالعه ای به مدیریت هالینا هاگ که شامل گفتگو با ۱۲ بازمانده خشونت و مددکاران حمایتی است، پس از شروع پاندمی هنگامی که مردم مجبور شدند به دلیل مقررات بهداشت عمومی مدت بیشتری را در خانه بگذرانند به تعداد قربانیان اضافه شده است؛ این پرونده های علنی تنها سطح ظاهری یک «پاندمی نامرئی» پنهان است.

این مطالعه آماری دریافت که کووید-۱۹ نرخ و وخامت گزارش شده در ارتباط با خشونت شریکان جنسی (IPV) را تشدید کرده است.

یکی از مددکاران حمایتی که در این مطالعه شرکت کرده است نوشت «برای بسیاری از بازماندگان و فرزندان آنها دوران پیش از کووید این فرصت را فراهم می کرد که به محل کار بروند، این قربانیان می توانستند به سر کار بروند، در آنجا تسکین موقتی وجود داشت و به مدت ۸ ساعت امکان گریز فراهم می‌شد.

«شخص قربانی می توانست خانه را ترک کند و می توانست کاری انجام دهد، اما اکنون شخص قربانی در خانه است، شریک جنسی مذکر نیز در آنجاست، هیچ جایی برای رفتن نیست، بنابراین اکنون ۲۴ ساعت تحقیر مداوم وجود دارد، پیوسته آزار و اذیت وجود دارد و هیچ تسکین موقتی وجود ندارد.

پاندمی علاوه بر این به افزایش هنگفت در تعداد تماسها با گروه های حمایتی منجر شده است. گروه زنان در مرکز (Women At the Centre) که یک گروه مستقر در تورنتو است و توسط نیکا مک گریگور (Nneka MacGregor) تاسیس شده اعلام کرد که تماسهای درخواست کمک تا پایان دسامبر ۲۰۲۱ شاهد ۹،۰۰۰% افزایش بوده است.

مک گریگور گفت «ما به شدت تحت فشار حجم بالای درخواست ها هستیم؛ و طبق صحبت هایی که با همکاران خود در سراسر این حوزه داشته ام می‌دانم که در پناهگاه ها، در مراکز مشاوره، و مراکز خدمات حمایتی نیز تعداد درخواست ها مشابه است.»

مک گریگور که خودش یکی از بازمانگان آزار خانگی و یک وکیل دارای مجوز وکالت است گفت که بسیاری از گزارش ها شامل «جراحت های بسیار، بسیار وخیم» از طرف پارتنرهای آزارگر است.

مک گریگور گفت «زنان فاش می کنند که [توسط شریک جنسی خود] خفه شده اند یا مورد اصابت یک شی در ناحیه سر، صورت و گردن قرار گرفته اند.» «واقعا وضعیت پیچیده و آزاردهنده ای است زیرا شخص قربانی مجروح شده و نمی داند که وخامت و شدت جراحت چقدر است، نمی تواند به بیمارستان برود، و واقعا کسی نیست که از او کمک بخواهد.»

دریافت حمایت و درمان پزشکی برای جراحت های به وجود آمده توسط آزارگران نیز در طول پاندمی دشوارتر است. پناهگاه ها نیز از لحاظ پروتکل های بهداشتی و تست گیری کووید-۱۹ دچار مشکل بودند و نمی توانستند قربانیان بحران زده را بپذیرند چرا که نتایج تست ها به اندازه کافی به سرعت آماده نمی شد. مددکاران حمایتی تلاش کردند که برنامه های ایمنی [برای مدیریت شرایط] ارائه کنند و از طریق تلفن یا زوم (Zoom) کمک کنند اما مشخص شد که کار چالش برانگیز و برخی از مواقع غیر ممکن است.

یکی از قربانیان که در روند این مطالعه با او مصاحبه شد نوشت «به محض اینکه [پاندمی] کووید شروع شد هر گونه مشاوره و ارتباطاتی که دریافت می‌کردم خاتمه یافت حتی تماس تلفنی نیز وجود نداشت. هر کسی به راه خود رفت و خود را قرنطینه کرد و هیچ دسترسی دیگری وجود نداشت.»

مدافعان قربانیان خشونت می گویند که نگرانی بزرگ آنها این است که شاید موجی از زنان وجود داشته باشند که نه تنها دچار جراحت های فیزیکی مداوا نشده باشند بلکه ممکن است دچار آسیب های مغزی ناشی از جراحت نیز باشند که در حال حاضر به عنوان یکی از عواقب خشونت های شریک جنسی شناخته می شود.

یکی از مطالعات کانادایی پیش از دوران پاندمی درباره زنانی که به دلیل جراحت های مغزی تحت درمان قرار گرفته بودند نشان می داد که یک نفر از هر چهار زن اعلام کرده بود که توسط شریک جنسی خود یا یکی از اعضای خانواده خود آسیب دیده است.

لین تورکسترا (Lyn Turkstra) استاد دانشکده علوم بازتوانی در دانشگاه مک مستر در همیلتون گفت «در حال حاضر بخشی از جمعیت به دلیل پاندمی، به دلیل کمبود کارکنان و به دلیل فهرست انتظار کلا از کمک رسانی ما محروم است.»

هالینا هاگ از لحاظ درس های آموخته شده می گوید که پاندمی نشان می دهد که مردم باید با کسانی که جدا افتاده و منزوی شده اند تماس برقرار کنند. مدافعان قربانیان خشونت : منع آمد و شدها به افزایش خشونت شریک جنسی دامن زده است

هاگ گفت «ما نباید فرض کنیم که همه در خانه های خود در امنیت هستند. لازم است که از آنها بپرسیم آیا سلامتی و آسیبی ندیده‌ای؟ آیا به حمایت بیشتری نیاز داری؟» «صرفا پرسیدن این پرسشها می تواند تفاوت بزرگی برای زنانی ایجاد کند که در خانه یک محیط چالش‌زا را تجربه می کنند.» مدافعان قربانیان خشونت نگرانند چراکه منع آمد و شدها به افزایش خشونت شریک جنسی دامن زده است

خشونت خانگی در خانواده خانه    خشونت خانگی در خانواده خانه      خشونت خانگی در خانواده خانه      خشونت خانگی در خانواده خانه