دولت بایدن بر پایان دادن به درگیری اسرائیل و حماس و در عین حال جلوگیری از یک جنگ گسترده تر با جمهوری اسلامی و دستیارانش تمرکز کرده است

از قطعنامه قدرت های جنگی برای ارسال پیامی ماندگار به جمهوری اسلامی استفاده کنید

این به معنای استقرار یک گروه ضربت حامل در دریای مدیترانه، برای پاسخ به حملات به پرسنل نظامی ایالات متحده در سوریه و عراق و جلوگیری از حمله حوثی‌ها در یمن به کشتی‌های آمریکایی و تجاری در دریای سرخ است.

آیا همه اینها به این معنی است که ایالات متحده در حال جنگ با این نمایندگان جمهوری اسلامی است؟ قطعنامه اختیارات جنگ و قانون اساسی ایالات متحده در این مورد چه می گوید؟

در ۲۱ ژانویه و ۴ فوریه، رئیس‌جمهور، همانطور که در قطعنامه اختیارات جنگی الزامی است، گزارش‌هایی را به کنگره ارسال کرد مبنی بر اینکه دولت او حملات گسسته‌ای را علیه سایت‌های زیرزمینی حوثی‌ها انجام داده است و اقداماتی را برای انتقام علیه گروه‌های شبه‌نظامی وابسته به سپاه پاسداران انقلاب اسلامی در عراق و سوریه انجام داده است.

آیا این گزارش‌ها بخش دیگری از قطعنامه را ایجاد کرد که بیان می‌کرد عملیات نظامی باید ظرف ۶۰ روز خاتمه یابد، مگر اینکه کنگره به طور خاص مجوز ادامه اقدام یا اعلان جنگ را بدهد؟

همانطور که در مورد اکثر قوانین وجود دارد، قطعنامه اختیارات جنگ ناقص است و قابل تفسیر است. هدف اصلی آن مهار سوء استفاده قوه مجریه از قدرت بود که بهترین نمونه آن امتناع دولت نیکسون از پایان دادن به جنگ ویتنام حتی پس از لغو اختیارات اصلی خلیج تونکین بود.

در طول سال‌ها، وکلای قوه مجریه ابزارهای خلاقانه‌ای برای منطقی کردن قطعنامه اختیارات جنگ به شیوه‌هایی که قدرت ریاست جمهوری را افزایش می‌دهند، یافته‌اند. اغلب دولت ها سعی می کردند از اجرای بند ۶۰ روزه با بیان اینکه اقدامات انجام شده بر اساس بند فرماندهی کل قانون اساسی مجاز است، اجتناب کنند.

نگران‌کننده‌تر، وکلای دولت از ارتش می‌خواهند که قوانین تعامل را برای جلوگیری از اطلاع کنگره دستکاری کند.

یکی از نمونه ها در سال ۱۹۸۱ بود. رئیس جمهور رونالد ریگان می خواست پس از آن که معمر قذافی دستور حمله تروریستی به نظامیان آمریکایی در برلین را صادر کرده بود، به لیبی حمله کند. ریگان می خواست برای تحریک قذافی یک ناوگان دریایی ایالات متحده را از طریق خلیج سیدرا در لیبی بفرستد. وکلای رئیس جمهور به او گفتند که اگر نیروی دریایی از قوانین درگیری در زمان جنگ استفاده کند، باید کنگره را مطلع کند، زیرا این نشان می دهد که دولت از نزدیک بودن خصومت آگاه است. 

همین ملاحظات در مورد حمله سال ۱۹۸۳ به پادگان تفنگداران دریایی در لبنان که در آن ۲۴۱ تفنگدار دریایی توسط بمب گذاران انتحاری کشته شدند، مطرح شد. گزارش پس از اقدام دریاسالار رابرت لانگ نشان داد که حتی پس از اینکه ایالات متحده به یکی از جنگجویان درگیری تبدیل شد، شکستی در تغییر قوانین درگیری به قوانین زمان جنگ وجود داشت. تغییر به معنای اطلاع قبلی کنگره بود، چیزی که دولت می خواست از آن اجتناب کند.

وکلای قوه مجریه در سالهای اخیر تخیل بیشتری پیدا کرده اند. برخی حتی بر اساس قانون اساسی محدودیت ۶۰ روزه قطعنامه اعتراض کرده اند. اما این گزینه در دولت تحت رهبری رئیس جمهوری که به عنوان سناتور به قطعنامه رای داده و متعهد به عملی کردن آن است، وجود ندارد.

منابع گفتند که بحث داخلی امروز به این موضوع مربوط می شود که آیا کشتی های ایالات متحده در آب های بین المللی هستند و بنابراین در منطقه ای نیستند که خصومت وجود دارد یا قریب الوقوع است. نظریه دیگر این است که خصومت ها متناوب هستند، بنابراین زمان ۶۰ روزه هرگز واقعاً راه اندازی نشده است.

باورش سخت است که این استدلال‌ها از آزمون بویایی در کاپیتول هیل عبور کنند. یک مورد محتمل‌تر می‌توان مطرح کرد که وقتی نیروهای آمریکایی مورد حمله قرار می‌گیرند، فرماندهی کل مسئولیت حفاظت از آنها است. با این حال، این منطق برای حمل و نقل تجاری اعمال نمی شود.

جلوگیری از تجاوز بیشتر توسط نیروهای نیابتی جمهوری اسلامی و در عین حال اجتناب از جنگ مستقیم با رژیم ایران، هدف نهایی دولت است. پس چرا از کنگره برای تداوم کاهش توانایی‌های حوثی‌ها و دیگر نیابت‌های تهران، یک اختیار محدود زمانی درخواست نمی‌کنیم؟

با توجه به دشواری حتی رای گیری در مورد کمک به اوکراین، سیاست ایالات متحده به طور فزاینده ای به شکل ناامیدکننده ای تقسیم شده است. جمهوری خواهانی که با افتخار از عنوان MAGA استفاده می کنند، در گروه جمهوریخواهان مجلس نمایندگان اقلیت هستند، اما قدرت آنها ناشی از توانایی آنها در تهدید رأی برای جایگزینی رئیس مجلس است. در سنا، چالش کسب ۶۰ رای برای غلبه بر یک فیلیباستر است.

اینجاست که قطعنامه قدرت های جنگی می تواند بن بست را بشکند. درخواست برای اجازه دادن به یک ماموریت رزمی محدود یک رویه تسریع شده ممتاز در طول دوره ۶۰ روزه است. بدون شک بر اساس دو حزب با اختلاف زیادی تصویب خواهد شد.

در غیاب رای گیری درباره بسته کمکی اوکراین، ممکن است راهی بهتر برای نشان دادن اتحاد دو حزبی و ارسال پیام بازدارنده به جمهوری اسلامی و دوستانش وجود نداشته باشد. طرح ممتازی را به مجلس و سنا بیاورید و به رئیس جمهور اجازه دهید به اقدامات نظامی مورد نیاز برای بازدارندگی نیروهای نیابتی جمهوری اسلامی از حمله به نیروهای ایالات متحده و کشتیرانی بین المللی ادامه دهد و بر نقش قدرت جنگی کنگره تاکید مجدد کند.