گروگانگیری جمهوری اسلامی باج خواهی است که کسی با آن مقابله نمیکند
جمهوری اسلامی به گروگانگیری ادامه میدهد، زیرا هیچ کسی تاکنون توانایی مقابله با آن را نداشته است
گروگانگیری جمهوری اسلامی باج خواهی است که کسی با آن مقابله نمی کند
ریچارد رتکلیف گفت آزادسازی اخیر گروگانها نشان میدهد که برای مقابله با سیاستهای تهاجمی رژیم ایران در دستگیری افراد باید تلاشهای بیشتری انجام دهیم.
آزادی گروگانهای آمریکایی دستگیر شده در ایران در هفتههای اخیر و بازگشت به خانه برای ما خبری بسیار مهم بود. رژیم ایران در سال ۲۰۱۶ همسرم نازنین را دستگیر کرد و در ماه مارس سال گذشته او را به ما بازگرداند.
مشاهده افرادی که از پلههای هواپیما پایین میآمدند و به سوی آزادی میرفتند، تمام خاطرات سال گذشته را برای خانواده ما زنده کرد. من در استودیوهای مختلف تلویزیونی تحلیلهای خشک و خالی ارائه میدادم و بعد آغوشهای لرزان آرامش را تجربه کردم و ناگهان آن احساسات به یادم آمد، آن حس رهایی. در نهایت، بعد از سالها، آنها احساس امنیت میکردند.
بازگشت به وضعیت عادی ممکن است زمانبر باشد، اما این یک شروع معجزهآسا و تعیینکننده در زندگی است.گروگانگیری جمهوری اسلامی
بازگشت آنها به خانه بسیار طول کشید. ما از سال ۲۰۱۶ همراه با برخی از این خانوادهها در کارزار شرکت میکردیم و انتظار داشتیم که یکی از این گروگانها در هواپیما با نازنین باشد. همه آنها را پیشتر در هواپیما جا گذاشته بودند.
در شب دوشنبه، وقتی در آسمان بودند، جلسهای موفق با تعدادی از خانوادههای گروگانها و فعالان [سیاسی] در زوم داشتیم. این جمع که احساسات ما را عمیقتر کرده، جمعیتی است که هیچ کس نمیخواهد از آن محروم شود. حتی در میان خوشحالیها، از سختی این مبارزه برای حفاظت از این افراد بیگناه، واقعاً اشک ریختیم. جلب حمایت دولتها نباید به این اندازه دشوار باشد.
این معامله در ایالات متحد آمریکا به یک مسئله جدلبرانگیز تبدیل شد.
از دیدگاه ما، بخش عمدهای از آن به دلایل نادرستی رخ داد. به نظر میرسید بیشتر شبیه به یک اختلاف نظر داخلی و حزبی بود، مرتبط با اینکه کدام حزب قویتر است، با تفسیرهای مفسرانی که به تمایلات حامیانشان پایبند بودند.
این مسئله نشان میداد که چگونه بخشی از تحلیلهای سیاسی در مورد پرونده نازنین به بوریس جانسون و بحثهای داخلی درباره شایستگی او برای اداره کشور تبدیل شده است.
گاهی اوقات به یک ابزار سیاسی تبدیل میشدیم
کمتر توجهی به این مسئله شده بود که چگونه میتوانیم بهطور موثرتری در مقابل گروگانگیری دولتها عمل کنیم. در مقابل، در مورد دو شهروند آمریکایی که هنوز در بازداشت هستند و به خانه باز نگشته بودند، به هیچ عنوان صحبتی نمیشد. نمیدانم چگونه باید بگویم که چه احساسی دارند و از وحشتی که پس از آن رخ داده، به ویژه برای کسانی که در نوبت مرگ قرار دارند، نگرانند.
سئوالات جدیای وجود دارد که روزنامهنگاران باید از دولت آمریکا درباره این مسائل مطرح کنند. به عنوان مثال، چرا برخی از گروگانها سریعتر از دیگران آزاد شدند؟ رژیم ایران چه اقداماتی برای تضمین امنیت افراد در موقعیت خطرناک انجام داده است؟ پاسخ به این سوالات تأثیر مستقیمی بر امنیت تمام افراد دارد.گروگانگیری جمهوری اسلامی
رسانههای بریتانیا از من خواستهاند درباره آزادی این گروگانها صحبت کنم. عجیب است که کسی از من نپرسیده است که آیا در مورد وضع شهروندان بریتانیایی که هنوز در ایران بازداشت هستند، اطلاعاتی دارم یا خیر. هیچ کس از من نپرسیده که چند نفر هنوز در آنجا باقی ماندهاند.
این یک مشکلی است که تاکنون نادیده گرفته شده، چرا که سیاست دولت بریتانیا و سایر دولتها همچنان این است که تا زمانی که ممکن است، این موارد را پوشانده و سوءاستفاده را نادیده بگیرند. حتی زمانی که به طور قانونی واژه گروگان به کار میرود، از آن استفاده نمیشود.
تعجبی نیست که این مشکل همچنان ادامه دارد.
از زمان آزادی نازنین، بیش از ۳۰ تبعه خارجی در ایران دستگیر شدهاند. دولت بریتانیا گروگانگیری رژیم ایران را فقط به عنوان یک مسئله افراد دو تابعیتی توصیف میکند، نه به عنوان یک مسئله مرتبط با بریتانیاییهای واقعی، از آنجایی که جمهوری اسلامی به سمت پذیرش انواع گردشگر و حتی دیپلماتهایی با گذرنامههای خاص تمایل پیدا کرده، بریتانیا مضطرب شده و توصیههای مسافرتیاش را اصلاح کرده است.
ماهیت گروگانگیری جمهوری اسلامی همچنین تغییر کرده است. در سال ۲۰۲۳، رژیم ایران شروع به اعدام اتباع خارجی کرد تا توجه پایتختهایی که در مذاکرات با آنها بوده است را جلب کند. دیپلماسی اعدام تجربه خانوادههایی که به اعدام محکوم شدهاند را به شکل جدیدی تغییر داده است.
هیئت دولت رژیم ایران در دومین هفته این ماه به نیویورک وارد شد. این سفر به نظر میآمد که بهعنوان بخشی از مذاکرات و برنامههای مجمع عمومی سازمان ملل متحد برای دولت رژیم ایران طراحی شده است.
در این گروه، تعدادی از افراد وجود داشتند که به دلیل نقشی که در حوادث گروگانگیری در ایران داشتند، ما به کشور بریتانیا و دیگر کشورها توصیه کرده بودیم که طبق قوانین کانادایی، این افراد را تحریم کنند. تاکنون هیچ کدام از این افراد به دلیل نقشی که در گروگانگیری داشتند تحریم نشدهاند. این موضوع هنوز هم به عنوان یک جرم توسط سیاستگذاران تایید نشده و تمایلی به اجرای آن ندارند.
دیروز یکی از پیشنهاداتی که در شبکههای اجتماعی منتشر شد، به طور افتخارآمیز به توانایی دولت رژیم ایران در مذاکرات مربوط به گروگانهای آمریکایی اشاره داشت. از تنظیم این پست با لهجه توهینآمیز و بیادبانه تعجب کردم. به نظر میآید که شخصیت افرادی که در حال حاضر به عنوان نماینده رژیم ایران در سکوی جهانی حضور دارند، بیشتر از همه مایه شرمساری است.
سالها در جریان حمایت از نازنین برای بهدست آوردن آزادی او، تلاشهای متعددی انجام دادیم. ما در دادگاههای بینالمللی تأکید کردیم و فشارهایی به وزارت خارجه انگلیس وارد کردیم تا او را از این موقعیت گروگانگیری آزاد کند. از طرفی، ما اصرار داشتیم که مقامات انگلیسی همچنان در کنار نازنین در دادگاه انقلاب حضور داشته باشند. وزارت خارجه انگلیس همواره تأکید میکرد که بهتر است رژیم ایران به چالش کشیده نشود و به جای آن، یک رویکرد آرام و ملایم را در پیش بگیرد. به این نحو، نازنین مجبور شد بهعنوان یکی از شروط آزادیاش، اعترافی اجباری به نمایندگی از رژیم ایران را امضا کند و سوءاستفاده از شهروندان بریتانیایی که بعد از بازداشت او در اختیار تهران باقی ماندند، ادامه یافت.
عدم مجازات مجرم منجر به تشدید جرم میشود. افزایش گروگانگیری توسط جمهوری اسلامی به این دلیل است که عواقب و هزینهای برای جمهوری اسلامی ندارد.
دیپلماتها، پشت درهای بسته از تواناییهای هستهای جمهوری اسلامی احساس ناراحتی میکنند. در اجتماعات عمومی، تمرکز بر گفتوگوها در خصوص بازگشت به توافق هستهای برجام است و به نظر میآید که هنوز هم رژیم ایران به وقاحت خود ادامه میدهد، ما همچنان منتظر حل مسائل هستیم و حتی در موارد بسیار خطرناک، هیچ اولویتی وجود ندارد.
امروز در شهر نیویورک، کانادا میزبان یک رویداد جانبی در مجمع عمومی سازمان ملل متحد به منظور مرور روشهای دولتها در مواجهه با گروگانگیریهای دولتی است. این موضوع بیش از پیش مورد توجه قرار گرفته است که وضعیت بینالمللی فعلی به اندازه کافی مطلوب نمیباشد. در هفته اخیر، ایالات متحده آمریکا اقدامات اولیهای را به منظور تحریم اشخاص گروگانگیر ایرانی انجام داد.
گروگانگیری جمهوری اسلامی باج خواهی است که کسی با آن مقابله نمی کند