ایرانکانادا

تصمیم ایران پس از ترور ژنرال قاسم سلیمانی چه خواهد بود؟

کشتار چهره های مهم سیاسی و نظامی عاملی تکراری در خاورمیانه بوده است که غالبا باعث تغییر خطوط تاریخ می شوند

عملیات تروریستی، ترورهای برجسته و قتل ها که توسط مهاجمان خارجی و چه داخلی انجام شود تأثیر بسیار زیاد و فوری داشته است

کشته شدن چهره سرشناس نظامی ایران – سرلشکر قاسم سلیمانی فرمانده نیروی قدس سپاه پاسداران – در حمله هوایی امریکا در نزدیکی فرودگاه بغداد روز جمعه می تواند باعث شود که تهران در اقدامی تلافی جویانه خاورمیانه و  جهان را به درگیری گسترده تر بکشاند

اما گاهی اتفاقات بر خلاف آنچه انتظار است پیش میرود

در اینجا نگاهی به برخی از مهمترین مرگ و میر رهبران کلیدی خاورمیانه از زمان جنگ جهانی دوم می اندازیم

SWEDISH COUNT FOLKE BERNADOTTE

SWEDISH COUNT FOLKE BERNADOTTE
SWEDISH COUNT FOLKE BERNADOTTE

فولکه برنادوت این دیپلمات سوئدی و واسطه سازمان ملل در فلسطین در سال ۱۹۴۸ در اورشلیم توسط استرن گَنگ ، گروهی از شبه نظامیان یهودی کشته شد. وی در طول جنگ جهانی دوم به آزادی هزاران زندانی یهودی در اردوگاه های کار اجباری آلمان کمک کرده بود. تلاشهای نجیب زاده سوئدی برای آتش بس و به دنبال آن، صلح رسمی پس از اولین جنگ اعراب و اسرائیل در سال ۱۹۴۸ منجر به مرگ وی شد

KING ABDULLAH I OF JORDAN

KING ABDULLAH I OF JORDAN
KING ABDULLAH I OF JORDAN

پادشاه عبدالله اول از اردن

شصت و نه سال پیش بود که ملک عبدالله اول، پادشاه وقت اردن، به ضرب گلوله جوانی ۲۱ ساله از پای درآمد. پادشاه به همراه پسر پانزده‌ساله‌اش، حسین، داشت وارد مسجد الاقصی در بیت‌المقدس می‌شد تا نماز جمعه را به جای آورد

او  بیت‌المقدس و بخشی از سایر نواحی که پیش از آن جزو «فلسطین» محسوب می‌شدند را به خاک اردن الحاق کرده بود. مصطفی شکری، جوانی فلسطینی از خاندان رقیبِ الحسینی، پادشاه ۶۹ ساله را از پای درآورد. ظن این می‌رفت که شیخ عرب با رئیس موسادِ تازه تشکیل‌شده دیدار کرده و دنبال توافق صلح مجزا با اسرائیل است. همان ظنی که از جمله دلایلی بود که ریاض الصلح، اولین نخست‌وزیر لبنان، به خاطرش ۹۶ ساعت پیش‌تر در امان، پایتخت اردن، به قتل رسیده بود

KING FAISIAL OF SAUDI ARABIA

KING FAISIAL OF SAUDI ARABIA
KING FAISIAL OF SAUDI ARABIA

ملک فِیصَل پادشاهی عربستان سعودی

ملک فیصل یکی از چند سیاست‌مداری بود که در سال ۱۹۷۳ تصمیم گرفتند تا در  چارچوب سازمان اپک صدور نفت به کشورهای غربی را متوقف کنند. این کار واکنشی به پشتیبانی کشورهای غربی از اسرائیل در جنگ با مصر و سوریه درخلال جنگ یوم کیپور در سال ۱۹۷۳ بود. او را از مهم‌ترین پادشاهان عربستان می‌دانند زیرا از زمان تنش میان مصر و عربستان که علت این بود که پادشاه دوم ابن سعود به مصر گریخته بود و از آن زمان از شورشی‌های یمن برای ایجاد اختلال در یمن و عربستان حمایت می‌کرد به‌طوری‌که یکی از اعضای ارتش مصر مبلغ یک عملیات را یک میلیارد دلار اعلام کرده بود

ملک فیصل در سال ۱۹۷۴ از سوی مجله تایم  به عنوان مرد سال اعلام شد

ملک فیصل بن عبدالعزیز از پیشگامان مدرنیزه کردن عربستان و از مؤسسان ایستگاه‌های رادیویی و تلویزونی عربستان بود که ابتدا با مخالفت علما همراه بود. او برای راضی کردن آن‌ها یک صوت قرآن پخش کرد و علما نیز اجازه ورود تکنولوژی جدید را به او دادند. بعدها برادرزاده او به همراه عده‌ای به ایستگاه تلویزیونی یورش برد و توانست خسارت اندکی وارد کند؛ او دستور اعدام خرابکاران را صادر کرد تا اینکه ملک فیصل در ۲۵ مارس ۱۹۷۵ به دست برادر زاده خود ترور شد

EGYPTIAN PRESIDENT ANWAR SADAT

EGYPTIAN PRESIDENT ANWAR SADAT
EGYPTIAN PRESIDENT ANWAR SADAT

رئیس جمهور فقید مصر انور سادات

تنها سه سال پس از رسمیت بخشیدن به پیمان صلح با اسرائیل و به اشتراک گذاری جایزه صلح نوبل با اسرائیل، رهبر مصر و متحد ایالات متحده در سال ۱۹۸۱ توسط گروه جهاد اسلامی این کشور در جریان رژه سالانه در قاهره کشته شد

در طول پادشاهی محمد رضا شاه پهلوی و پیش از پیروزی انقلاب ایران رابطه تهران و قاهره بسیار گرم و دوستانه بود چنان‌که شاه ایران، انور سادات را برادر  محبوب خود می‌نامید

 پس از پیروزی انقلاب ایران و تبعید شاه از ایران، وی مدتی از آخرین روزهای زندگی خود را به دعوت دوست سابق و وفادار خود در کشور مصر گذراند و پس از بازگشت از چند سفر دوباره به مصر بازگشت و روزهای واپسین عمر خود را در این کشور سپری کرد. پس از مرگ محمد رضا شاه پهلوی، انور سادات با دعوت از مردم مصر برای ادای احترام به شاه، جنازه وی را با تشریفات کامل نظامی و رسمی در مسجد الرفاعی مهم ترین مسجد مصر دفن کرد

ISRAEL’S YITZHAK RABIN

ISRAEL'S YITZHAK RABIN
ISRAEL’S YITZHAK RABIN

اسحاق رابین

وی سیاست مدار و ژنرال اسرائیلی و پنجمین نخست وزیر اسرائیل بود که دوبار به مقام  نخست وزیری (۱۹۷۴ تا ۱۹۷۷ و ۱۹۹۲ تا زمان ترور شدنش ) در اسرائیل رسید. در سال ۱۹۹۴ و به خاطر تلاشش در دستیابی به صلحی جامع و به رسمیت شناختن کشور فلسطین و موفقیت در به ثمر رساندن پیمان اسلو به همراه یاسر عرفات و شیمون پرز موفق به دریافت جایزه صلح نوبل شد

میانه‌روی‌های رابین و تلاشش برای صلحی جامع با فلسطینی‌ها در دور دوم نخست‌وزیری‌اش، با مخالف گسترده افراط‌گرایان اسرائیلی روبرو بود و سرانجام در تاریخ ۴ نوامبر ۱۹۹۵ به دست جوانی ۲۵ ساله به نام ایگال عمیر در شهر تل آویو به قتل رسید. وی تنها نخست وزیر اسرائیل است که به قتل رسیده است

MILITANT LEADERS

احمد باسین
احمد باسین

دو رهبر گروه مبارز فلسطین حماس در طی یک ماه از همدیگر در سال ۲۰۰۴ توسط حملات هوایی اسرائیل کشته شدند. این شورش معروف به انتفاضه دوم در جریان بود و خشونت از هر دو طرف در جریان بود. شیخ احمد یاسین پس از یک نمازجمعه در شهر غزه توسط یک موشک در ویلچر خود کشته شد. عبدالعزیز الرنسیسی نیز با اتومبیلی که در نزدیکی خانه خود در غزه سفر می کرد ، توسط یک موشک اسرائیلی کشته شد. در سالهای پس از آن ، جنگ ها و تشنج های درگیری مرزی چندین بار فوران کرده است. همچنین اعتقاد بر این است که اسرائیل در پشت بمب گذاری اتومبیل در سال ۲۰۰۸ در دمشق که منجر به کشته شدن عماد مغنیه ، فرمانده ارشد گروه شبه نظامی حزب الله لبنان بوده است

LEBANESE PRIME MINISTER RAFIK HARIRI

LEBANESE PRIME MINISTER RAFIK HARIRI
LEBANESE PRIME MINISTER RAFIK HARIRI

رفیق حریری

سیاست مدار،نخست وزیر و فعال اقتصادی لبنانی-صعودی بود. وی طی دو دوره  بین سال های ۱۹۹۲ تا ۱۹۹۸ و ۲۰۰۰ تا استعفایش در ۲۰۰۴ نخست وزیر لبنان بود. او رهبری پنج کابینه در دولت لبنان را طی دوران مسئولیتش بر عهده داشت. حریری نقش کلیدی در بازسازی بیروت ایفا کرد

حریری در ۱۴ فوریه ۲۰۰۵ توسط افراد ناشناس ترور شد. بر اثر این حادثه سازمان  ملل تحقیقاتی پیرامون قتل وی را تحت عنوان دادگاه ویژه برای لبنان آغاز کرد و در دو گزارش نخست به احتمال نقش سوریه در این ترور اشاره نمود. ترور حریری تغییرات سیاسی بسیاری را در لبنان رقم زد و به رشته اتفاقاتی منتهی شد که وقوع انقلاب سدر و خروج نیروهای سوری از لبنان را در بر داشت

LIBYA’S MOAMMAR GADHAFI

LIBYA'S MOAMMAR GADHAFI
LIBYA’S MOAMMAR GADHAFI

محمد قذافی

سیاست‌مدارِ انقلابی و رئیس شورای فرماندهی انقلاب لیبی از سال ۱۹۶۹ تا ۱۹۷۷ و سپس برادر رهبر جماهیری عربی از ۱۹۷۷ تا ۲۰۱۱ بود. وی در اول سپتامبر سال ۱۹۶۹ با کودتایی آرام حکومت محمد ادریس سنوسی پادشاه وقت لیبی را سرنگون ساخت. وی پس از کودتا، سیستم حکومتی لیبی را بر اساس ترکیبی از سوسیالیسم و اسلام طراحی کرده و تا سال ۱۹۷۷ رئیس کشور لیبی بود. در سال ۱۹۷۷ از منصب رسمی ریاست کناره گیری کرد و مدعی شد فقط بعنوان یک نماد ملی خواهد بود. او به عنوان یکی از عمده‌ترین حامیان تشکیل ایالات متحده آفریقا از ۲ فوریه ۲۰۰۹ تا ۳۱ ژانویه ۲۰۱۰ رئیس اتحادیه افریقا بود

در فوریه ۲۰۱۱ گروهی از معترضان سیاسی که از مخالفان و معترضان جدید تونس و مصر و دیگر بخش‌های جهان عرب الهام گرفته بودند ضد دولت قذافی در لیبی به‌پا خواستند و این موضوع به‌سرعت به یک شورش عمومی مبدل شد و مخالفان در شهر بنغازی شورای انتقالی را تأسیس کردند. این امر لیبی را به ورطه جنگ شهری مابین نیروهای دولت و نیروهای مخالف با همکاری ناتو کشاند. سازمان ملل با تصویب قطعنامهٔ شماره ۱۹۷۳ با هدف حمایت از غیرنظامیان، خواستار ایجاد منطقه پرواز ممنوع بر فراز لیبی شد. دارایی‌های قذافی و خانواده‌اش بسته شده و دادگاه جنایات جنگی حکم بازداشت او و پسرش سیف‌الاسلام به همراه برادرخوانده‌اش عبدالله السنوسی را صادر نمود و از طریق اینترپل آنان را تحت تعقیب قرار داد. در ۱۶ سپتامبر ۲۰۱۱ شورای انتقالی کرسی لیبی در سازمان ملل را تصاحب کرد. قذافی عهد کرد که در برابر شورشیان و نیروهای خارجی مقاومت کند تا به گفتهٔ خودش در راه وطن شهید شود

مشاهده بیشتر

دیدگاهتان را بنویسید

دکمه بازگشت به بالا