من یک آدم شکست خورده‌ام…

من یک آدم شکست خورده هستم… | بانو راسخی

کسانی که برای خودشان ارزشی قائل نیستند فکر می‌کنند همیشه دشمنهای فرضی در فکر دسیسه نشسته‌اند تا آنها را در هر جایی که هستند پایین بکشند.

یکی از عوامل اساسی انحرافات روان وشخصیت انسان عقده حقارت یا خود کم بینی است. عقده حقارت به حالت سرکوفتگی و افسردگی همراه با کینه توزی گفته می‌شود که به سبب ناکامی و تحمل رنج و خفت وحقارت پدید می‌آید؛ یعنی اینکه یک نفر حس کند در برابر دیگران کوچک است و خودش را دست کم بگیرد. البته همان طور که از کلمه اولش هم بر می‌آید نشان از این دارد که این خود کم بینی چندان ربطی به واقعیت ندارد و بیشتر باور و حس یک آدم است نسبت به خودش.

عقده حقارت دارای ماهیت فطری نبوده و اختصاص به طبقه یا قشر معینی ندارد بلکه عارضه‌ای است که علل پیدایش آن را باید در تربیت و پرورش اولیه فرد، روابط و مناسبات متقابل او با محیط در دوران کودکب تا بلوغ جستجو کرد. مثل تبعیض، ناز پروردگی، عدم ارزش گذاری‌های خانوادگی برای شخص، عدم مسعولیت دادن و… 

آدمهایی که برای خودشان ارزش و احترام قائل نیستند به دیگران هم احترام نمی‌گذارند چون خودشان خودشان را قبول ندارند پس نباید کس دیگری را هم قبول داشت؛ آنها کوچکترین مشکل دیگران را چنان به رخشان می‌کشند که آنها را تحقیر کنند. 

دهن بین؛ همان قدر که افرادی دارای عزت نفس خود مختار هستند برعکس افرادی خود کم بین با کوچکترین توصیه دیگران مسیر زندگیشان را عوض می‌کنند. کافیست به آنها بگویی لباس‌شان زشت است دیگر آن لباس را تن‌شان نمی‌بینید. اگر دقت کنید، با همه احساس حقارت یا خودش را انتقاد ناپذیر شدید نشان می‌دهد یا انتقاد پذیر شدید. 

انزوا؛ کسانی که احساس حقارت دارند فکر میکنند دیگران هم مثل خودشان آنها را غیر جذاب و خسته کننده می‌دانند به همین خاطر سعی می‌کنند تا جایی که می‌شود جلوی چشم نباشند و با کسی دهان به دهان نشوند تا ضعف خیالی‌شان مشخص نشود. افراد خودکم‌بین با اینکه دل‌شان می‌خواهد همیشه برنده باشند اما سعی می‌کنند تا جایی که می‌شود وارد رقابتی نشوند؛ آنها خودشان فکر می‌کنند که بازنده خواهند بود و بازندگی هم یک فاجعه دیگر است.

انتقاد ناپذیر؛ یکی از علتهایی که آدمها انتقاد پذیر نیستند این است که آنها هر نوع انتقاد سازنده‌ای را دشمنی تلقی می‌کنند. افراد خود کم بین انتقاد از خودشان را دوست ندارند.

رهایی از شکست؛ باید خودتان دست به کار شوید. اگر بخواهیم در یک کلمه راه حل به شما معرفی کنیم باید بگوییم باور. باید خودتان را باور کنید، در تمام شرایط باید خودتان باشید، خود خودتان باید خودتان را بپذیرید.

حتما می‌پرسید چگونه؟ مکانیزم باور خود عزت نفس است برای اینکه خودمان را بپذیریم باید عزت نفس را در درونمان افزایش دهیم. عزت نفس عبارت است از احساس ارزشمند بودن. این حس از مجموعه افکار احساسات، عواطف و تجربیات ما در طول زندگی ناشی می‌شود.