دوستان ، خانواده و حتی افراد غریبه در یادبود «پریسا اقبالیان» و «ری را اسماعیلیون» شرکت کردند

فیلم های شخصی از زندگی حامد اسماعیلیون که با همسر و دخترش به اشتراک گذاشته بود، برای کسانی که به احترام آنها جمع شده بودند تکرار شد. خاطراتی که حامد اسماعیلیون از آن ها داشت اما دیگر تکرار نمی شوند.

«پریسا اقبالیان» و دختر نه ساله این زوج ، «ری را اسماعیلیون» ، هفته گذشته در شمال تورنتو آرمیدند.

روز یکشنبه بیش از ۱۵۰۰ نفر در مراسم یادبود آنها در کنکورد، انتاریو حضور بهم رساندند. (به یاد آنها و با نزدیک شدن به حدود یک ماه از فاجعه هواپیمای ایران)

این مادر و دختر جزو ۵۷ کانادایی جان باخته در پرواز PS752 شرکت هواپیمایی بین المللی اوکراین بودند که ۸ ژانویه در اثر شلیک موشک از سوی سپاه پاسداران ایران در بین ۱۷۶ مسافر این پرواز جان باختند.

ایران پس از روزها فشار سرانجام مسئولیت این فاجعه را پذیرفت و اعلام کرد این حادثه در زمان موشک باران پایگاه امریکا در عراق، به تلافی کشته شدن ژنرال ایرانی قاسم سلیمانی در حمله هواپیمای بدون سرنشین آمریکایی در بغداد رخ داده است.

در این مراسم کیلیپی پخش شد و حامد اسماعیلیون در آن از خاطرات روزهای خوش با خانواده اش گفت. روزهایی که این خانواده در کنار هم شاد بودند، در خانه شان می رقصیدند و لبخند «ری را» خانه آنها را روشن می کرد.

او در این کیلیپ خطاب به همسر و دخترش گفت: پریسای عزیز ، «ری را» ی عزیز ، من از تاریکی با شما صحبت می کنم. مرا ببخشید ! تاریکی مرا پذیرفته است. من در عمق اقیانوس هستم و فقط یک نور در این تاریکی وجود دارد.

اسماعیلیون گفت: تنها چراغی که در آن تاریکی وجود داشت، کمک کانادا بود تا او بتواند بقایای عزیزانش را از ایران بازگرداند تا آنها بیارامند.
وی گفت: من قصد دارم از دولت کانادا بخاطر حمایت شان وقتی که در ایران بودم و تلاش می کردم عزیزانم را به کانادا بازگردانم تشکر کنم.

مثل کابوس بود

در این مراسم صدها نفر از جمله دوستان ، خانواده و حتی غریبه ها که می خواستند به این مادر و دختر احترام بگذارند شرکت داشتند.

بهرام اسفندیاری، که از دانشکده دندانپزشکی در ایران با اقبالیان و اسماعیلیون دوست بوده و ۲۵ سال است که با آنها ارتباط دارد نیز در این جمع حاضر بود.

وی به CBC News گفت: ما مانند خانواده در اینجا بودیم، ما در اینجا زندگی کردیم و زندگی جدید خود را در کشور جدید خود بنا کردیم.
پریسا محبوب همه بود

دکتر اقبالیان (دندانپزشک) در گوئلف انتاریو مشغول به کار و محبوب تیمش بود.

مرکز دندانپزشکی Dawson در فیسبوک راجع به او نوشت: او فردی بسیار مهربان، دلسوز و فوق العاده بود.

شوهرش (حامد اسماعیلیون) نیز پریسا را « زنی فوق العاده » و کمال گرا خواند که هر روز از او چیزی می آموخت و الگویی برای دخترشان بود.

پریسا اقبالیان زیبا، خوش رو و باهوش بود. او به زبانهای انگلیسی، فرانسه و فارسی مسلط بود و راحت و روان سخن می گفت.

اسفندیاری در رابطه با او افزود: اساتید او (پریسا) میگفتند او به هرچیزی که بخواهد می رسد.

او ادامه داد: فکر کردن به اینکه آنها در بین ما نیستند مثل یک کابوس است و ما هنوز امیدواریم کسی ما را از این خواب بیدار کند.

حتی اکنون بعد از گذشت بیش از سه هفته از آن اتفاق هر لحظه که به یادم می آید قلبم بارها و بارها می شکند. این خلاء را هیچ چیز نمی تواند پر کند.

برای دکتر اسماعیلیون نیز تاریکی همیشگی است.

او گفت: پریسای عزیز، ری رای عزیز، شاید نوری در قلب خاموش و سیاه من بتابد و آن نور چیزی نیست به جز تحویل جعبه سیاه هواپیما و مشخص شدن تمام اسرار این پرواز مرموز و اجرای عدالت.

روزنامه های تورنتو